Μια εκλογή που τελείωσε πριν αρχίσει

Η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, έκλεισε πριν καν ξεκινήσει. Η μοναδική υποψηφιότητα Βενιζέλου τερματίζει τη διαδικασία.

Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς, και από τους συντρόφους και συναγωνιστές, αλλά πολύ περισσότερο από τους συναδέλφους μας εργαζόμενους, γιατί μπορεί αυτό να μας ενδιαφέρει;

Πιστεύουμε πως σηματοδοτεί πολλά πράγματα και σε σχέση με την κίνηση του αστικού πολιτικού συστήματος για την επόμενη μέρα. Αλλά θα πρέπει να εκτιμηθεί με διαυγή τρόπο ως γεγονός και σε ότι αφορά το μαζικό κίνημα, ιδιαίτερα το εργατικό, και φυσικά τις επαναστατικές συνιστώσες του.

Εδώ και καιρό, μέσα στο πλαίσιο των γενικότερων «κατακτήσεών» της, η ελληνική αστική τάξη, κατάφερε να σπάσει και τα ταμπού του τρόπου διακυβέρνησης, ιδιαίτερα σε ότι αφορά το κομμάτι των συμμαχικών κυβερνήσεων. Από τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με τη στήριξη της Δημοκρατικής Συμμαχίας της Μπακογιάννη, στη διαμόρφωση του «ενιαίου κόμματος» της καπιταλιστικής επίθεσης για την αντιμετώπισης της κρίσης τους, με την κυβερνητική συνύπαρξη ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Μέσα στο κλίμα γενικευμένης απονομιμοποίησης του αστικού πολιτικού κόσμου, οι εξελίξεις έτρεξαν πολύ γρήγορα.

Αυτό το κεκτημένο η αστική τάξη το κρατάει και για την επόμενη μέρα. Η «προέλαση» Βενιζέλου όμως, στο διευρυμένο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, δείχνει πως το κεφάλαιο, ανεξάρτητα από τα σενάρια που θα τρέξει μετά τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν, ή υπό το βάρος κοινωνικών αναφλέξεων, όπως και αν αυτές εκδηλωθούν, επιλέγει και μάλιστα με διαδικασίες εξπρές, την πιο αταλάντευτη γραμμή, σε όλη τη διετία που έχει περάσει, για τα μνημόνια και συνολικά για την καπιταλιστική αντιρρόπηση της κρισιακής κατάστασης. Η επιλογή Βενιζέλου μάλιστα σηματοδοτεί, έχοντας στο πλευρό του και τους περισσότερους κυνικούς υπουργούς της κυβέρνησης Παπαδήμου, την υποστήριξη χωρίς αντίπαλο, αυτής της πολιτικής γραμμής, που επιχείρησε και επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του κεφαλαίου, με όρους γενικευμένου κοινωνικού κανιβαλισμού, και μάλιστα πριν τη νέα επίθεση του Ιουνίου που έρχεται, όταν θα απαιτηθούν άλλα 11,5 δις ευρώ νέων μέτρων. Το ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να αποτελεί ξανά την πιο αγαπημένη επιλογή του κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα μέσα στο ΠΑΣΟΚ, είναι φανερό πως για όλα τα ανώτερα μεσαία εργοδοτικά στρώματα, ή τις ανώτερες πλευρές της πυραμίδας του κεφαλαίου, το σάλπισμα περί ανάπτυξης που σε άλλη ανάρτησή μας έχουμε εκτιμήσει, σημαίνει νέα «ντου» στη ζωή των εργαζομένων, νέες δουλειές στην πλάτη μας. Με ένα στελεχικό δυναμικό, τέτοιο, που έχει μάθει πολλά ήδη από τις διακυβερνήσεις Σημίτη, και αναφέρουμε τουλάχιστον αυτές, για το πώς στήνονται δουλειές, συμβατές με τον διεθνή καπιταλισμό.

Ανεξάρτητα από το αν και πότε θα γίνουν εκλογές, για το κεφάλαιο το πραγματικό τεστ, είναι το εύρος της εκλογής που θα έχει ο Βενιζέλος την επόμενη Κυριακή. Η πραγματική δοκιμασία που θα περάσει ο Βενιζέλος προσωπικά, και το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα, για το αν θα πάρει καλό χαρτί στη νέα μοιρασιά του αστικού πολιτικού συστήματος, θα κριθεί την επόμενη Κυριακή.

Ταυτόχρονα τα γεγονότα αυτού του Σαββατοκύριακου, έχουν σημασία και για εμάς. Όχι δημοσιογραφικά και ακαδημαϊκά. Η αποστροφή του κόσμου της δουλειάς, στα πολιτικά γεγονότα, όταν μάλιστα συνοδεύεται και από αποχή από κινηματικές διαδικασίες και από αντιεργοδοτική στάση, πρέπει να μας ανησυχεί. Η επιχειρηματολογία Βενιζέλου, πρέπει να αναλυθεί και να του απαντήσουμε ευθέως μέσα στο μαζικό κίνημα. Εκατομμύρια εργαζόμενοι που τη βγάζουν δύσκολα πέρα, άνεργοι, τα πιο πληττόμενα κομμάτια της τάξης μας, είναι το πιο λογικό να μην δώσουν ιδιαίτερη σημασία στα γεγονότα των ημερών, όταν η προσπάθειά όλων για μια όσο γίνεται πιο ανεκτή πραγματικότητα γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Η παρέμβαση του κεφαλαίου τις τελευταίες μέρες, μέσα και από το Βενιζέλο, επιχειρεί να απαντήσει σε όποιον έχει ακόμα τη δουλειά του, σε όποιον δε θέλει να μεταναστεύσει, στο συνταξιούχο που βλέπει μπροστά του μια χρεωκοπία σοκ, χωρίς να μπορεί να διακρίνει την εν εξελίξει χρεωκοπία που βιώνουμε εδώ και δύο χρόνια. Πάντα με την καπιταλιστική ανάπτυξη ως «καραμέλα». Για άλλη μια φορά επιχειρούν να παγιδεύσουν τη δυσφορία και την οργή μας, μέσα στις μικροσυγκρούσεις της καθημερινότητας με το διπλανό μας, αφήνοντας αναπάντητα τα μεγάλα ζητήματα. Ή τουλάχιστον να απέχουμε από αυτά.

Ταυτόχρονα ο κόσμος της δουλειάς επιχειρεί επισχέσεις εργασίας συχνότερες και μαζικότερες από παλιότερα. Σκέφτεται στο πώς θα απαντήσει στην καθημερινή τρομοκρατία του κεφαλαίου. Συμμετέχει με την πρώτη ευκαιρία στις κινητοποιήσεις της πλατείας Συντάγματος. Με επιμονή και πείσμα. Χωρίς σχέδιο από την αριστερά, που ώρες μοιάζει να περιμένει τις εκλογές με μεγαλύτερη προσμονή ακόμα και από αστικές δυνάμεις.

Η απάντηση στην ουσία των διλημμάτων και των ζητημάτων που βάζει το ΠΑΣΟΚ και ο Βενιζέλος, με πολύ χαρακτηριστικό τον τρόπο που εκλέγεται ουσιαστικά από σήμερα, είναι κεφαλαιώδες ζήτημα για την πολιτική περίοδο- μεταίχμιο που περνάμε. Σε αυτή την περίοδο μεταίχμιο, το κεφάλαιο επιχειρεί να απαντήσει με την πιο συνεπή και αταλάντευτη πολιτική φωνή των συμφερόντων του.

Από τη μεριά μας, στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας, τις επόμενες μέρες, θα έχουμε κάποιες σκέψεις, στην ουσία των ζητημάτων που ανοίγονται, αλλά και γύρω από κάποιες πρωτοβουλίες που κρίνουμε αναγκαίες για την περίοδο.

Πηγή:http://diethnistis.gr/