Προς μια ταξική επαναστατική στρατηγική

του Γιώργου Λιοδάκη

Ένα επαρκές θεωρητικό πλαίσιο αποτελεί ένα πρώτο απαραίτητο βήμα για τη διαμόρφωση μιας αντι-καπιταλιστικής στρατηγικής υπό τις παρούσες συνθήκες. Εκτός από τον κλασικό μαρξισμό, οι πρόσφατες συζητήσεις μεταξύ μαρξιστών σίγουρα προσφέρουν μια πολύτιμη πηγή. Ενάντια στη συνεχιζόμενη χρήση από το κεφάλαιο των διεθνών συγκρούσεων και των εθνικών ιδεολογιών για να διαιρεί τους εργαζόμενους και να εξασφαλίζει την αναπαραγωγή του, και σε αντίθεση με μια παραπλανητική, επικεντρωμένη στο έθνος-κράτος, θεωρητική προσέγγιση, μια σαφής αντίληψη της έννοιας του αναδυόμενου ολοκληρωτικού καπιταλισμού και μια σχετική τεκμηρίωση του εργατικού διεθνισμού συμβάλουν σε μια πολιτική οικονομία της μισθωτής εργασίας και σε μια επαναστατική προοπτική. (Βλ. επίσης Lebowitz 2003, viii-ix· Barker 2006, 77· Hart-Landsberg και Burkett 2006).

Σύμφωνα με την παραδοσιακή μαρξιστική-λενινιστική στρατηγική, η οποία κυριάρχησε κατά τον περασμένο αιώνα, η ανάπτυξη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος προϋποθέτει ότι η εργατική

τάξη σε κάθε χώρα θα διεξάγει την ταξική πάλη κυρίως στο εθνικό πλαίσιο αλλά ταυτοχρόνως θα αλληλοϋποστηρίζονται, ιδιαίτερα στους αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Μετά από την επιτυχημένη ανάληψη της κρατικής εξουσίας σε ορισμένες χώρες, η σοσιαλιστική επανάσταση θα εξαπλωθεί (υπό κατάλληλες συνθήκες) σε όλο τον κόσμο.

Κίνημα καταναλωτών-παραγωγών για την προμήθεια τροφίμων

του Γ. Λιοδάκη*

Μερικές σύντομες επισημάνσεις: 

Δεν είναι πρώτη φορά που η συλλογική δράση και κάποια μορφή συνεταιριστικής δραστηριότητας επιστρατεύονται, σε συνθήκες κρίσης και παρατεταμένης ύφεσης του καπιταλισμού, για την ικανοποίηση άμεσων καταναλωτικών αναγκών και τη διασφάλιση της επιβίωσης πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Και στο απώτερο παρελθόν, αλλά και με την παρούσα κρίση του καπιταλισμού, παρουσιάζονται παρόμοια φαινόμενα σε αρκετές χώρες.

Το «κίνημα της πατάτας» ή ευρύτερα το κίνημα για την προμήθεια φθηνών αγροτικών προϊόντων και τροφίμων άμεσα από τους παραγωγούς, που εμφανίστηκε πρόσφατα μέσα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης και κοινωνικής εξαθλίωσης που αντιμετωπίζει η χώρα μας, φαίνεται να παίρνει συνεχώς αυξανόμενες διαστάσεις. Φαίνεται επίσης να επιφέρει ένα σημαντικό πλήγμα στους μεσάζοντες, περιορίζοντας εντυπωσιακά την ψαλίδα των τιμών ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή. 

Η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος έχει μάλλον θορυβήσει του ιθύνοντες του αρμόδιου Υπουργείου και τους κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι εναγωνίως προσπαθούν να παρέμβουν σ’ αυτή την εξέλιξη, για να καπηλευτούν ή να ελέγξουν εκ των έσω αυτό το κίνημα. Αλλά, μάταια επιχειρούν να αποκρύψουν τη μακροχρόνια παταγώδη αποτυχία τους στον τομέα αυτό, και να εντάξουν αυτό το κίνημα μέσα στους κανόνες του κυρίαρχου (καπιταλιστικού) συστήματος και στα θεσμικά πλαίσια μιας υποτίθεται «εξορθολογισμένης» αγοράς.