Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

ΕΠΙΤΑΓΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΕΙ – ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ


some_text

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου – Παρασκευή 25 Ιανουαρίου. Εννέα μέρες που σημάδεψαν τον κόσμο του Μετρό. Ξεκινώντας η απεργία την Πέμπτη σίγουρα ελάχιστοι, ίσως και κανένας, θα φανταζόντουσαν τις εξελίξεις που θα ακολουθούσαν. Η περίφημη απεργία διαρκείας που τόσες και τόσες φορές ακουγόταν από τα χείλη των εκλεγμένων μελών του σωματείου αλλά και σε επίσημες ανακοινώσεις, είχε επιτέλους ξεκινήσει.

Τα προβλήματα που υπήρχαν στο εσωτερικό του σωματείου αλλά και η γενικότερη απογοήτευση μεταξύ μας είχαν σαν αποτέλεσμα να φαντάζει δεδομένη η εφαρμογή του ενιαίου φτωχολογίου. Για αυτό και η απεργία δεν ξεκίνησε με την απαραίτητη δυναμική. Καθώς όμως οι μέρες περνούσαν όλο και περισσότεροι συνάδελφοι έμπαιναν στον αγώνα, συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις στο αμαξοστάσιο και ερχόντουσαν ίσως και για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο του κινήματος που ανταποκρίθηκε στα καλέσματα που έγιναν και έδειχνε την αλληλεγγύη του.

Ειδικότερα, από τη Δευτέρα και μετά πλήθος κόσμου, εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι, γέμιζαν το χώρο του αμαξοστασίου δίπλα στην πύλη στην Εθνική Οδό. Η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας σωματείων, συλλογικοτήτων, συνελεύσεων και εργαζομένων αποτέλεσε μια μικρή ένδειξη της κομβικότητας του αγώνα που δίναμε για το σύνολο της εργατικής τάξης στην Ελλάδα. Η αδυναμία αυτής της συνάντησης να καταλήξει σε συγκεκριμένες αποφάσεις και ένα πλάνο δράσης για το επόμενο διάστημα απέδειξε για άλλη μια φορά την άρνηση των εργατοπατέρων να παραχωρήσουν έστω και μία σπιθαμή από την εξουσία τους σε κινηματικές διαδικασίες, την εμμονή τους στο να περιορίσουν τον αγώνα σε τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις και μας στέρησε τη δυνατότητα να μετατρέψουμε το αμαξοστάσιο σε πραγματικό κέντρο του αγώνα.

Φτάνοντας λοιπόν στην Πέμπτη 24 Ιανουαρίου και ενώ η κούραση, σωματική, ψυχολογική αλλά και οικονομική έχει ενταθεί, το Δ.Σ του σωματείου εμμένει σε τηλεοπτικά διαγγέλματα και παίζει τα ρέστα του σε μια απονενοημένη προσπάθεια πίεσης προς το υπουργείο για να βρεθεί μια μέση λύση στο «πρόβλημα». Καθώς όμως το καθεστώς έκτακτης ανάγκης δεν αφορά μονάχα καταληψίες, διαδηλωτές, μετανάστες και λοιπές «περιθωριακές» ομάδες αλλά όλους μας, δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί «λύση» μέσα από οδούς περασμένων εποχών. Κι αν από την πλευρά μας δεν ήταν εφικτό να ξεπεράσουμε αγκυλώσεις και αδυναμίες, το κράτος με μεγάλη ευκολία δείχνει πως δεν σταματά σε τίποτα στην πορεία του προς τον ολοκληρωτισμό.

Το διάγγελμα της απόφασής τους για την επίταξή μας αλλά και η εισβολή των μπάτσων στο αμαξοστάσιο τα ξημερώματα της Παρασκευής 25/1 και ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός από τα στρατεύματα κατοχής, αποδεικνύουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο την κοινή μοίρα όλων όσων αντιστέκονται. Τα συναισθήματα που αφήνει αυτό το απεργιακό δεκαήμερο σίγουρα είναι πολλά και ανάμεικτα. Οργή και θυμό για την καταστολή που δεχθήκαμε αλλά και απογοήτευση και απορία για την αδυναμία του Δ.Σ. να διαχειριστεί την κατάσταση στην πιο κομβική μέρα του αγώνα. Όταν το κράτος εξαπέλυσε την επίθεσή του εναντίον μας, τα εκλεγμένα μέλη του σωματείου δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Αποδείχτηκε πως δεν υπήρχε πλάνο για μια τόσο οριακή κατάσταση και τα γεγονότα τους ξεπέρασαν. Ειδικότερα το μπάχαλο που επικράτησε την Παρασκευή είχε σαν αποτέλεσμα να μείνουν ξεκρέμαστοι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι επηρεασμένοι και από τις προτροπές δικηγόρων, φίλων, γνωστών και χωρίς να υπάρχει μια ξεκάθαρη θέση από το Δ.Σ. αδυνατούσαν να βρουν τρόπους αντίστασης και αντίδρασης στην επίταξη.

Κάνοντας ένα μικρό απολογισμό για το πως κινηθήκαμε, τι έπρεπε να κάνουμε, ποια λάθη έγιναν και πως πρέπει να κινηθούμε από εδώ και μπρος, θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Θα περιοριστούμε στα βασικά γιατί το ζήτημα δεν είναι τι λέμε εμείς αλλά στην πράξη, πώς θα μπορέσουμε να απαντήσουμε στα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Η αδυναμία του Δ.Σ δεν αφορά μόνο την Πέμπτη. Συνολικά αυτό το δεκαήμερο δεν έγινε καμία κίνηση από το Δ.Σ για να δημιουργηθεί απεργιακή επιτροπή ώστε να υπάρξει ο απαραίτητος συντονισμός με τον αλληλέγγυο κόσμο και το κίνημα γενικότερα και να μετατραπεί το αμαξοστάσιο σε κέντρο αγώνα. Η πρόταση που κάναμε στη συγκέντρωση της Δευτέρας για απεργιακή συνέλευση έπεσε στο κενό. Δεν υπήρξε καμία διαδικασία που θα οργανώσει και θα τρέξει τα πράγματα. Θα έπρεπε τουλάχιστον από τη Δευτέρα να υπάρχουν κάθε μέρα εκδηλώσεις στο αμαξοστάσιο, να βγούμε οργανωμένα οι εργαζόμενοι στο δρόμο, με πορείες και συγκεντρώσεις, με μοιράσματα ανακοινώσεων στους επιβάτες, να μετατρέψουμε την απεργία από μια στενή εργατική διεκδίκηση σε μια συνολική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, με το σύνολο του κρατικού μηχανισμού. Απέναντι σε ένα κράτος μηδενικής ανοχής και έκτακτης ανάγκης, είναι αναγκαίο να ριζοσπαστικοποιηθούν οι δομές και οι πρακτικές του συνδικαλιστικού κινήματος. Τα σωματεία θα πρέπει να φύγουν από τον αποκλειστικό έλεγχο των συνδικαλιστών και να ανοιχτούν στους εργάτες. Να αντιληφθούμε επιτέλους ότι το σωματείο είμαστε εμείς, και εμείς θα πρέπει να αποφασίζουμε για το τι θα γίνει. Είναι απαραίτητο τα σωματεία να απευθυνθούν στην κοινωνία, να διεξάγουν αγώνες μαζί με το κίνημα, εντάσσοντας στη λογική και στα αιτήματά τους την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής τάξης συνολικά.

Αυτό που χρειάζεται στην παρούσα φάση είναι να μην υποταχθούμε. Συνάδελφοι μπορεί να χάσαμε μία μάχη αλλά ο πόλεμος όχι μόνο δεν χάθηκε αλλά για εμάς μόλις άρχισε. Τώρα είναι η ώρα να βγούμε μπροστά. Κάθε πράξη αντίστασης είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Αυτό το απεργιακό δεκαήμερο ας αποτελέσει εφαλτήριο ακόμα πιο μαχητικών απεργιών και συγκρούσεων με τη διοίκηση, με την κυβέρνηση, με τις δυνάμεις καταστολής και όλους όσους θέλουν να μας υποτάξουν.

Για αυτό πρέπει να υπάρξει μαζική παρουσία στη Γενική Συνέλευση. Μια συνέλευση όπου θα εκτιμήσουμε τι έγινε και πως θα δράσουμε στο άμεσο μέλλον. Κατά τη γνώμη μας θα πρέπει έστω και την ύστατη στιγμή να βγουν αφίσες και ανακοινώσεις, να πραγματοποιηθούν παρεμβάσεις σε σταθμούς, να βγούμε στο δρόμο και να επιβάλλουμε την άρση της επίταξης. Να δείξουμε σε όλους πως τίποτα δεν τελείωσε. Όλα αυτά όμως θα πρέπει να τα αποφασίσουμε συλλογικά και συλλογικά θα πάρουμε την ευθύνη των επιλογών μας.

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΤΕΤΑΡΤΗ 30/1 13:30 ΣΤΟ ΑΜΑΞΟΣΤΑΣΙΟ ΣΕΠΟΛΙΩΝ

ΑΜΕΣΗ ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΑΞΗΣ

ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στους ΧΩΡΟΥΣ του ΜΕΤΡΟ

«ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ»

Πηγή:http://taxikometopo.wordpress.com


Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Στάση εργασίας και συγκέντρωση εργαζόμενων ΚΟΧ και ΜΚΟ στις 30/1



Μας λένε ότι είμαστε «ωφελούμενοι» ή ακόμα και «εθελοντές». Αλλά εμάς, τους 60,000 στα προγράμματα «Κοινωφελούς Εργασίας» μας αναγκάζουν να δουλεύουμε «σα τα σκυλιά»: εντατικά, ελαστικά, με 5μηνες συμβάσεις, συχνά απλήρωτοι και χωρίς δικαίωμα άδειας και απεργίας. Και βέβαια οι ΜΚΟ που μας νοικιάζουν σε κρατικούς φορείς, δε το κάνουν αφιλοκερδώς: μας κλέβουν 5% από το μισθό μας κάθε μήνα. Και όταν πάμε στην επιθεώρηση εργασίας ή την εργοδοσία, όλοι πετάνε το μπαλλάκι αλλού και δηλώνουν “αναρμόδιοι”. Με λίγα λόγια, όχι μόνο δεν είμαστε «ωφελούμενοι», αλλά είμαστε ακραία εκμεταλλευόμενοι!
Χωρίς εμάς δε θα καλύπτονταν οι πάγιες ανάγκες στους δεκάδες δήμους και τα νοσοκομεία , γιατί δε θα αντικαθιστούνταν οι μόνιμοι υπάλληλοι που τέθηκαν σε «διαθεσιμότητα». Αν και είμαστε λοιπόν πολύτιμοι, τα αφεντικά έχουν βαλθεί να υποτιμήσουν τις ζωές μας.
Και θα συνεχίσουν έτσι, εάν δε τους σταματήσουμε.

Οργανωνόμαστε σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε ΜΚΟ, προχωράμε σε μαζικές καταγγελίες.

Απαιτούμε:
- Άμεση και τακτική αποπληρωμή των δεδουλευμένων μας
- Πλήρη εργασιακά δικαιώματα για όλους/ες (επιδόματα,
άδεια, υπερωρίες, απεργιακό δικαίωμα, αναρρωτική, αργίες)
- Πληρωμή του 5% του μισθού, το οποίο μας κλέβουν
- Κατάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου
Στάση Εργασίας 12-3μμ

Συγκέντρωση 12μμ
στην Επιθεώρηση Εργασίας
(Σταδίου 59)

Συνέλευση ανέργων/εργαζομένων
στην κοινωφελή εργασία
synekox.espivblogs.net

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων
στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις
svemko.espivblogs.net


Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Παίρνουν μπρος οι μηχανές της αυτοδιαχείρισης!



ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ


Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, μέλη και μη του Σωματείου Εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, υπογράφουμε και συμφωνούμε τα παρακάτω:


1. Αναλαμβάνουμε τη λειτουργία του εργοστασίου με όρους πλήρους αυτοδιεύθυνσης και εργατικού ελέγχου τόσο των παραγωγικών όσο των διοικητικών δομών του. Βασική και κεντρική αρχή λειτουργίας του εργοστασίου, της διεξαγωγής του αγώνα μας και κεντρικός όρος των μελλοντικών μας σχεδίων είναι η ισοτιμία στη συμμετοχή και στη λήψη των αποφάσεων, η οριζοντιότητα και η άμεση δημοκρατία. Κάθε είδους διάκριση, δυσμενής μεταχείριση, αποκλεισμοί και ετεροκαθορισμοί είναι εκτός του πλαισίου λειτουργίας μας και γίνεται κάθε προσπάθεια για την αποφυγή τέτοιων συμπεριφορών και πρακτικών που θέτουν εμπόδια στο χειραφετητικό μας πρόταγμα.


2. Ανώτατο όργανο αποτελεί η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων. Αυτή συγκροτείται ως όργανο και αποφασίζει τόσο σε γενικό- προγραμματικό επίπεδο, όσο και για ειδικότερα θέματα, μπορεί δε να εξουσιοδοτεί συγκεκριμένα μέλη της για την εκπροσώπηση του Σωματείου σε συγκεκριμένες διαδικασίες, και για τη διεκπεραίωση συγκεκριμένων ειδικά καθορισμένων υποθέσεων. Όλοι όσοι αναλαμβάνουν να εκπροσωπούν τη Συνέλευση ή να προβαίνουν σε συγκεκριμένες ενέργειες, υποχρεούνται σε λεπτομερή λογοδοσία.


3. Η συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση είναι υποχρεωτική για όλα τα μέλη.


4. Οι αποφάσεις που λαμβάνει η Γενική Συνέλευση δεσμεύουν όλους και όλες, η δε υλοποίησή τους είναι υποχρεωτική ανεξάρτητα από τη συμφωνία ή τη διαφωνία με αυτές.


5. Αν μια απόφαση κριθεί από άτομο ή ομάδα ατόμων λανθασμένη ή μη εφαρμόσιμη, τούτο μπορεί να τεθεί ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης, η οποία και θα αποφασίσει αν τελικά θα πρέπει να αλλάξει αυτή, να μεταρρυθμιστεί ή να διατηρηθεί. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι την εκ νέου συζήτηση, η απόφαση δεσμεύει πλήρως όλους και όλες, και υποχρεούνται να πράττουν τα δέοντα για την υλοποίησή της Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης σε ειλημμένη απόφαση, θα καθορίζονται ποινές από τη Γενική Συνέλευση, που μπορούν να κυμαίνονται από απλή επίπληξη έως την αργία, και σε βαριές περιπτώσεις τη διαγραφή.


6. Η ισοτιμία, εκτός από τη συμμετοχή στις αποφάσεις και τη χάραξη της στρατηγικής του υπό εργατικό έλεγχο εργοστασίου, περιλαμβάνει και τη συμμετοχή στις ζημίες και τα κέρδη του εργοστασίου.


7. Η Γενική Συνέλευση, έπειτα από διαβουλεύσεις και αφού τεθούν όλοι οι σχετικοί παράγοντες προς συζήτηση, μπορεί να ορίζει τη θέση στην οποία θα εργάζεται κάθε εργαζόμενος/η. Αυτός/ή, θα μπορεί να διατυπώνει επιφυλάξεις κατά τη συνέλευση, σε κάθε περίπτωση όμως οφείλει να συμμορφώνεται προς αυτό που του έχει υποδειχθεί από την τελευταία. Ακόμη, κάθε εργαζόμενος/η θα πρέπει, στα πλαίσια του εφικτού, να μάθει να λειτουργεί/ δουλεύει σε κάθε πόστο που θα του ζητηθεί και στο οποίο θα θεωρηθεί ότι είναι απαραίτητος/η.


8. Όσοι/ες υπογράφουν το παρόν συμφωνητικό δεσμεύονται ότι πληροφορίες οι οποίες κρίνονται σημαντικές για τη λειτουργία του εργοστασίου, για τη χάραξη της παραγωγικής αλλά και της πολιτικής μας στρατηγικής, και για τις μεταξύ μας σχέσεις (είτε τις έχουν λάβει στο παρελθόν είτε τις αποκτήσουν στο μέλλον με οποιονδήποτε τρόπο, και κυρίως από τη διαδικασία εκπροσώπησης του συνεταιρισμού ενώπιον εταιριών, ιδιωτών και όποιων άλλων δημόσιων ή ιδιωτικών φορέων) θα κοινοποιούνται στη Γενική Συνέλευση προς εκτίμηση και αξιοποίηση από κοινού και σε καμία περίπτωση δεν θα αποκρύπτονται.


Τα ως άνω συμφωνημένα αποτελούν τις βασικές αρχές της λειτουργίας του εργοστασίου με εργατικό έλεγχο και αυτοδιεύθυνση. Ο σεβασμός, τόσο σε επίπεδο αρχών, όσο και σε επίπεδο πρακτικό, αποτελεί υποχρέωση όσων υπογράφουμε το παρόν, το οποίο μπορεί να αλλάξει μόνο εφόσον η Γενική Συνέλευση κρίνει ότι πρέπει να επέλθουν αλλαγές σε αυτό. Στην περίπτωση αυτή, θα συνταχθεί νέο συμφωνητικό, έπειτα από συζήτηση στη συνέλευση, και θα υπογραφεί από όλους/ες.




Συνάδελφοι –συναδέρφισες , συναγωνιστές –συναγωνίστριες .
Θα θέλαμε να σας κάνουμε μια ενημέρωση , για το τι πρόκειται να πράξουν οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. το επόμενο διάστημα που ακολουθεί , μέχρι και τον Φεβρουάριο.
Το παραπάνω κείμενο είναι οι αρχές που υπογράφουν οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα του συνεταιρισμού εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟ.ΜΕ.


Στην συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο εργασίας , τονίσαμε προς τον υπουργό εδώ και 20 μήνες βάλαμε κάποια αιτήματα που δεν έχουν απαντηθεί και σε όσα υπήρξε μια πρωτοβουλία του υπουργείου εργασίας δεν προχωρούν γιατί κωλύονται από αλλά υπουργεία .
Εμείς τονίσαμε πως για μας είναι σύνολο η πολιτεία και όχι το κάθε υπουργείο χωριστά . και πως δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο.
Έχουμε φτάσει σε απόγνωση και βλέπουμε πως δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα άλλο περισσότερο από αυτό που έχουμε χάσει Ίδη
Και ενημερώσαμε πως εμείς ξεκινάμε την λειτουργία του εργοστασίου και δεν μας ενδιαφέρουν οι συνέπειες όποιες και αν είναι γιατί θεωρούμε ότι είμαστε στα χειρότερα .


Συνάδελφοι και συναδέρφισες . Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. μέσα από την γενική συνέλευση αποφασίσαμε πως η μόνη λύση απέναντι στην λαίλαπα που έρχεται είναι να ελέγξουμε την παραγωγή άμεσα οι εργάτες . να πάρουμε την εύθηνη να διευθύνουμε το εργοστάσιο , μέσα από την γενική συνέλευση των εργαζομένων. και καλούμε όλους τους εργαζόμενους, ανέργους , συνδικαλισμένους και μεμονωμένους να πάρουν θέση και να απαντήσουν στο ζήτημα που μπαίνει πλέον επιτακτικά.


Εμείς απαντήσαμε πως θέλουμε πίσω τις δουλείες μας , θέλουμε τις ζωές μας , θέλουμε την αξιοπρέπεια μας . Το αν αυτό θεωρείται παράλογο; ναι είμαστε παράλογοι! Αν θεωρείτε άνομο; ναι είμαστε άνομοι ! αν θεωρείτε άπιαστο Όνειρο; ναι τρέχουμε να πιάσουμε το Όνειρο μας, και να ζήσουμε τις οικογένειες μας!


Καλούμε : λαϊκές συνελεύσεις γειτονίας , συλλόγους , πολιτικές οργανώσεις , σωματεία, νεολαιίστικα στέκια, να απαντήσουν!!


Καλούμε κάθε άνθρωπο που μπορεί να αντικρίζει ακόμα τον Ήλιο και να ελπίζει πως , ναι! δεν είναι ανάγκη να φύγουν τα παιδία μας για να βρουν καλύτερο μέλλων στο εξωτερικό, Δεν είναι ανάγκη να είσαι υποτακτικός για να δουλεύεις !! , δεν πρέπει να κάνεις επαιτεία για να επιβιώσεις!. Δώσε μια απάντηση στο ζήτημα που μπαίνει σήμερα!!! . πάρε θέση και σπάσε τα δεσμά που σε περικλείουν!. άνοιξε στόμα και μυαλό και απάντησε!


Η γενική συνέλευση του σωματείου εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟ.ΜΕ.



Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοίγει
και λειτουργεί στα χέρια των εργαζομένων!


«Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί,
εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε.
Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο»
Τάσος Λειβαδίτης






Στην καρδιά της κρίσης, οι εργάτες της Βιο.Με.
χτυπάνε την καρδιά της εκμετάλλευσης και της ιδιοκτησίας


Με την ανεργία να σκαρφαλώνει στο 30%, το εργατικό εισόδημα να μηδενίζεται, χορτάτοι μόνο από λόγια, υποσχέσεις και φοροληστεία, απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, με το εργοστάσιο εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία, οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής με απόφαση της γενικής συνέλευσης του σωματείου αποφάσισαν να μην αφεθούν στην σίγουρη και μακροχρόνια ανεργία αλλά να αγωνιστούν να πάρουν το εργοστάσιο στα χέρια τους και να το λειτουργήσουν οι ίδιοι. Με επίσημη πρότασή τους από τον Οκτώβριο του 2011 διεκδικούσαν να δημιουργήσουν έναν εργατικό συνεταιρισμό κάτω από τον πλήρη έλεγχο τους, απαιτώντας μάλιστα νομική κατοχύρωση τόσο για το δικό τους εγχείρημα, όσο και για όλα τα άλλα που θα ακολουθήσουν. Ταυτόχρονα διεκδικούσαν να τους δοθούν τα χρήματα που απαιτούνται για να βάλουν μπρος το εργοστάσιο, χρήματα που άλλωστε τους ανήκουν, καθώς είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας. Το σχέδιο που καταρτίστηκε, συνάντησε αρχικά την παγερή αδιαφορία του κράτους και των διάφορων συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών. Όμως έγινε δεκτό με μεγάλο ενθουσιασμό από τον κόσμο του κινήματος, ο οποίος μέσω της δημιουργίας της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στην Θεσσαλονίκη -και στην συνέχεια με πρωτοβουλίες σε πολλές πόλεις της χώρας- εδώ και 6 τουλάχιστον μήνες αγωνίζεται να μεταφέρει το μήνυμα της ΒιοΜε σε όλη την κοινωνία.


Τώρα ήρθε η ώρα της ΒιοΜε!


Οι εργάτες δεν μπορούν άλλο να περιμένουν πότε το χρεοκοπημένο κράτος θα κάνει πράξη τις άκοπες εκφράσεις ενδιαφέροντος και συμπαράστασης (ακόμα και τα 1000 ευρώ έκτακτης ενίσχυσης που τους υποσχέθηκε το Υπουργείο Εργασίας κόλλησαν στην υπογραφή του... Στουρνάρα!). Ήρθε η ώρα να ξαναλειτουργήσει η Βιομηχανική Μεταλλευτική -όπως και κάθε άλλο εργοστάσιο που έκλεισε, πτώχευσε ή απολύει- αλλά στα χέρια των εργατών της, και όχι στα χέρια των παλιών ή και νέων αφεντικών. Ο αγώνας δεν πρέπει να παραμείνει στην ΒιοΜε, για να γενικευτεί και να νικήσει πρέπει να εξαπλωθεί σε όλα τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις που κλείνουν, γιατί μόνο με ένα δίκτυο κατειλημμένων και αυτοδιαχειριζόμενων εργοστασίων θα μπορέσει και η ίδια η ΒιοΜε να επιβιώσει και να γίνει ο πρωτεργάτης μιας άλλης οργάνωσης της παραγωγής και της οικονομίας, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς ανισότητες και ιεραρχίες.


Όταν τα εργοστάσια κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι άνεργοι πλησιάζουν τα 2 εκατομμύρια και οι συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας καταδικάζεται σε φτώχεια και εξαθλίωση από την τρισυπόστατη κυβέρνηση της Τρόικας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, όπως και από τις προηγηθείσες κυβερνήσεις, το αίτημα να περάσουν τα εργοστάσια στους εργάτες είναι η αναγκαία απάντηση στην καταστροφή που βιώνουμε κάθε μέρα, η μοναδική απάντηση στην ανεργία· και για αυτό ο αγώνας της ΒιοΜε είναι και δικός μας αγώνας.


Καλούμε όλους τους ανέργους κι εργαζομένους· όλους όσους έχουν βιώσει την κρίση στο πετσί τους, να σταθούν δίπλα στους εργάτες της ΒιοΜε και να τους στηρίξουν τώρα που θα αρχίσουν να κάνουν πράξη ότι εμείς οι εργάτες μπορούμε χωρίς αφεντικά! Να συμμετέχουν σε ένα αντίστροφο πανελλαδικό Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης με κατάληξη σε ένα τριήμερο αγώνα στη Θεσσαλονίκη. Να συμμετέχουν στον αγώνα και να οργανώσουν την μάχη, στους χώρους που βρίσκονται, με αμεσοδημοκρατικές συνελευσιακές διαδικασίες, χωρίς γραφειοκράτες για να ανατρέψουμε με Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας όλους αυτούς που μας καταστρέφουν την ζωή! Για να περάσουν τα εργοστάσια και όλη η παραγωγή στα χέρια των εργατών και να οργανώσουμε την οικονομία και την κοινωνία που θέλουμε, μια κοινωνία χωρίς αφεντικά!


Ήρθε η ώρα της Βιο.Με. Πάμε για δουλειά!
Ανοίγουμε το δρόμο για εργατική αυτοδιαχείριση παντού!
Ανοίγουμε το δρόμο για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά!


Κυριακή 10/2,
18:00 Πανελλαδική συνέλευση των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης στο cine Αλέξανδρος.


Δευτέρα 11/2,
17:00 Πορεία, Καμάρα
20:00 Συναυλία στο Ιβανώφειο με τους:
Θ.Παπακωνσταντίνου, Γ.Χαρούλη, Χαΐνηδες.


Τρίτη 12/2
Όλοι στο εργοστάσιο!
Συγκεντρώσεις: 11.00 Καμάρα, 12.00 ΙΚΕΑ.




Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και στήριξης του αγώνα
των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΛΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ


 ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ 

ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ



Η τρομερή σφαγή των ομήρων εργαζόμενων στις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου από τις αλγερινές ειδικές δυνάμεις που καθοδηγούν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πράκτορες, επιδιώκοντας να στείλουν ένα μήνυμα αποφασιστικότητας σε όσους αμφισβητούν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Μάλι και συνολικά στην Αφρική, είναι μια πρώτη, καταγεγραμμένη απόδειξη της επιθετικής πολιτικής Ε.Ε. και ΗΠΑ, αλλά και των συνεπειών αυτής. Γιατί το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της δύσμοιρης Μαύρης Ηπείρου, που το σύνολο των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ορέγονται και ανταγωνιζόμενοι σκληρά επιδιώκουν να καρπωθούν, μπήκε σε νέα φάση μετά την επέμβαση  στην Λιβύη-χωρίς να κλείσει τον κύκλο της αφού οι αντάρτικες ομάδες αποτελούν πονοκέφαλο για τις πολυεθνικές και την Συμμαχία των Προθύμων Εισβολέων-, επεκτάθηκε στην Συρία, συνεχίστηκε στο Μάλι, αλλά δεν πρόκειται να σταματήσει εκεί. Και ως εκ θαύματος, μέγιστοι εχθροί παρουσιάζονται οι μέχρι χθες σύμμαχοι μουσουλμάνοι αντάρτες. Έτσι δεν συμβαίνει πάντα στις λυκοσυμμαχίες;

Υπάρχει όμως και μια δεύτερη παράμετρος. Οι δηλώσεις των μουσουλμάνων ανταρτών που βομβαρδίζονται από το γαλλικό στρατό, ότι θα μεταφέρουν τον πόλεμο στο εσωτερικό της χώρας του σοσιαλδημοκράτη ειρηνιστή Ολάντ, προκάλεσαν την απάντηση του Γαλλικού Στρατού που κατέκλυσε το Παρίσι. Το μήνυμα που στέλνει όμως η γαλλική κυβέρνηση δεν έχει ως αποδέχτες αποκλειστικά τους αντάρτες στο Μάλι, αλλά πρωτίστως τον κόσμο της εργασίας στην ίδια την γαλλική καπιταλιστική μητρόπολη. Η Γαλλική οικονομία σέρνεται, οι ανακοινώσεις δεκάδων χιλιάδων απολύσεων διαδέχονται η μία την άλλη και η ανοχή που απολαμβάνει ο Ολάντ δε θα συνεχιστεί για πολύ. Καλό είναι επομένως να εθίζονται οι ευρωπαϊκές κοινωνίες στη παρουσία στρατού στους δρόμους.

Έχοντας αυτά ως δεδομένα, αξίζει να θυμηθούμε ότι η πρόσφατη Σύνοδος στις Βρυξέλες, των ΥΕΘΑ της Ε.Ε., δεν τόνισε μόνο την ανάγκη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου να επεκτείνει τη ιμπεριαλιστική του επεμβατική δράση, συνεργαζόμενο μάλιστα και αγοράζοντας ή ενοικιάζοντας από κοινού εξοπλισμούς- ενδεικτικές οι δύο εκθέσεις που ψηφίστηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο στις 23/11/2012: Στην έκθεση με τίτλο «Εφαρμογή της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας» όπου ζητείται αύξηση των στρατιωτικών αποστολών και επιχειρήσεων και η χρηματοδότησή τους από το Ταμείο Σταθερότητας και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης. Έμφαση δίνεται στα Δυτικά Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στο Κέρας της Αφρικής, στη Σομαλία, στο Νότιο Σουδάν και το Μαλί. Τα προσχήματα που θα επικαλεστούν αφορούν την «τρομοκρατία», τις «φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές», τις «επιθέσεις στον κυβερνοχώρο», ακόμη και «πανδημίες» ή «ενεργειακές ελλείψεις», ενώ ζητείται η υποχρεωτική συμμετοχή όλων των κρατών - μελών (πηγή: 902.gr). Τόνισε επίσης, την ανάγκη να υπάρξει συντονισμένη δράση των αστυνομικών-στρατιωτικών ευρωπαϊκών  δυνάμεων κατά των ασύμμετρων απειλών και πιο συγκεκριμένα των κοινωνικών εξεγέρσεων που θα προκαλέσει η επιδείνωση της καπιταλιστικής κρίσης.

Από αυτή την σκοπιά οι αστυνομικές επιχειρήσεις εναντίον κατειλημμένων χώρων και η εμφυλιοπολεμική φρασεολογία της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που έχει ενσωματώσει την πολιτική ατζέντα της Χρυσής Αυγής και κατεβάζει από τον «εθνικό κορμό» όποιον αμφισβητεί την κυρίαρχη εθνικόφρων αστική πολιτική και τα Μμημόνια, δεν αποτελεί μόνο μεθόδευση αποπροσανατολισμού από τα σημαντικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, τα τεράστια κοινωνικά αδιέξοδα που προκαλεί και θα εντείνουν οι νέοι φόροι-περικοπές-χιλιάδες απολύσεις, αλλά και κάτι άλλο. Έδωσε ταυτόχρονα, την ευκαιρία να διαφημιστούν οι νέες στρατιωτικοποιημένες δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. και τα σύγχρονα μέσα καταστολής που απαιτεί το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού. Σε συνδυασμό με την αθώωση των τραμπούκων αστυνομικών της ζαρντινιέρας και την απάλειψη του ρατσιστικού χαρακτήρα του νεαρού Πακιστανού στα Πετράλωνα, αποκαλύπτεται ότι η στρατηγική της έντασης και η κλιμάκωση της είναι κυβερνητική επιλογή και εμπεριέχει τη δράση των ναζιστών της Χρυσής Αυγής κατά του εσωτερικού εχθρού, αγωνιζόμενου κόσμου της εργασίας.

Στην κάθοδο του γαλλικού στρατού στο Παρίσι βρήκαν την ευκαιρία να θέσουν αντίστοιχο θέμα για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το κείμενο «Στρατός στους δρόμους. Πόσο απειλεί τη Δημοκρατία;» του γνωστού για τις ακραίες απόψεις του Σεραφείμ Μηχιώτη, που προβλήθηκε σε πολλά ακροδεξιά-εθνικιστικά και μιλιταριστικά μέσα.

Επισημαίνει λοιπόν ο αρθρογράφος: 

Συγκλονιστικός λόγος βετεράνου του Ιράκ


Ο Mike Prysner είναι βετεράνος του αμερικανικού στρατού. Συμμετείχε στον πόλεμο του Ιράκ.

Ποιος φοβάται την Λέλας Καραγιάννη;

(σ.σ.Μια ενδιαφέρουσα άποψη από τον αναρχικό χώρο.)
Πηγή: antisystemic


Ας μην έχουμε αυταπάτες σύντροφοι. Η επίθεση στις καταλήψεις δεν έγινε επειδή η τρικομματική χούντα φοβάται τους αναρχικούς. Δεν μας χτυπούν επειδή είμαστε ισχυροί, επειδή κάνουμε την εξουσία να τρέμει μπροστά στην ασυγκράτητη άνοδο του ελευθεριακού προτάγματος, την διευρυμένη κοινωνική απήχηση του. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Μας χτυπούν ακριβώς επειδή είμαστε αρκετά ανίσχυροι ώστε να αντιδράσουμε, αρκετά απομονωμένοι ώστε να μπορούν να μας χτυπήσουν χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο για εκτεταμένα αντίποινα στο πεδίο της Κοινωνικής Πάλης. Ας μην παρασυρόμαστε από υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις της κατάστασης, που προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν θρίαμβο την διαφαινόμενη καταστροφή, που εθελοτυφλούν μπροστά στον κίνδυνο που ελλοχεύει στην συστηματική καταστολή κι εξάλειψη των ανεξάρτητων αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, επειδή δήθεν η καταστολή δείχνει τον πανικό από τον οποίο έχει καταληφθεί η εξουσία μπροστά στο «ρεύμα» που έχει η Αναρχία.[i] Αν είναι έτσι, θα πρέπει να μας εξηγήσουν οι σύντροφοι ποια ήταν εκείνη η κρίσιμη καμπή της ταξικής πάλης, η κλιμάκωση της κοινωνικής σύγκρουσης που έφερε τον χώρο σε ρόλο εμπροσθοφυλακής των μαχόμενων τμημάτων της κοινωνίας κι επέβαλλε στην πολιτική ελίτ να κινηθεί δυναμικά εναντίον του ως έσχατο μέσον αυτοπροστασίας του συστήματος. Ίσως θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε στην μεγάλη εξεγερσιακή βραδιά της 12 Φλεβάρη. Ωστόσο, θα συνιστούσε μάλλον απόπειρα μιας ιδεολογικής ερμηνείας της πραγματικότητας εάν ισχυριζόμασταν ότι εκείνο το διάχυτο αντάρτικο της μίας βραδιάς έφερε το καθεστώς στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Θα λέγαμε μάλιστα ότι η 12η Φλεβάρη έδειξε τα όρια της θεωρίας και της πρακτικής του εξεγερτικού αναρχισμού στην τρέχουσα ιστορική συγκυρία και με την μορφή που αυτός έχει σήμερα, από την άποψη ότι η επιστροφή στην κανονικότητα της επόμενης ημέρας υπήρξε πραγματικά αδυσώπητη. Έτσι, δεν είναι λογικό να υποθέσουμε ότι πρόκειται για ετεροχρονισμένη αντίδραση των ελίτ σε γεγονότα που συνέβησαν σχεδόν έναν χρόνο πριν.

Αντίθετα, η γενικευμένη επίθεση στον αναρχικό χώρο έχει δευτερεύοντα ρόλο στις συνολικές στρατηγικές των κομματικών επιτελείων. Εντάσσεται στους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς των υποτακτικών της τρόικας και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης σε έναν «πόλεμο θέσεων» με έπαθλο την κατάκτηση της ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας επί του συνόλου του σώματος των ψηφοφόρων. Η έφοδος του Κράτους στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους δεν είναι παρά μια υπολογισμένη κίνηση για τον διεμβολισμό των πωρωμένων ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής από την νεοφιλελεύθερη χούντα. Εγγράφεται στο πλαίσιο μιας γενικότερης στρατηγικής ανασυγκρότησης και συσπείρωσης των συντριμμιών του κεντροδεξιού χώρου γύρω από την «μαμά» παράταξη της Ν.Δ. , η οποία επιθυμεί να αυτοπαρουσιαστεί ως η εγγυήτρια δύναμη του συστήματος, το κατεξοχήν κόμμα του «νόμου και της τάξης». Στην ουσία η Ν.Δ. δεν κάνει τίποτα διαφορετικό στην δεξιά πτέρυγα του κοινοβουλευτικού φάσματος από αυτό που επιχειρεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά, την συσπείρωση δηλαδή όσο το δυνατό περισσότερων δυνάμεων σε ένα ενιαίο κόμμα της «μεγάλης αυταρχικής Δεξιάς» απαλλαγμένης από μετεμφυλιακά σύνδρομα και υπερήφανης για την χουντική επταετία.

Εξού και οι διαλυτικές τάσεις που επικρατούν τις τελευταίες εβδομάδες στο δήθεν «αντιμνημονιακο» κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων με την ΝΔ να λειτουργεί ως πόλος έλξης για όποια στελέχη έχουν ήδη αποχωρήσει ή ετοιμάζονται να αποσκιρτήσουν.[ii] Έτσι εξηγείται και η πρόσφατη ακροδεξιά στροφή του μυστικοσύμβουλου του Σαμαρά Φ. Κρανιδιώτη, ο οποίος σε σειρά χυδαίων άρθρων που δημοσίευσε στην εφημερίδα «Δημοκρατία», υιοθετεί καθ’ ολοκληρίαν χρυσαυγίτικες «θέσεις», απαλλάσσει τους νεοναζί από κάθε υποψία περί τέλεσης πράξεων βίας και πιστοποιεί την στροφή της συστημικής εξουσίας προς τον ολοκληρωτισμό, λίγο, πολύ χαρακτηρίζοντας ως φρενοβλαβείς όλους όσους αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, ενώ κατατάσσει τους αναρχικούς και τους μετανάστες στην κατηγορία ενός δημοσίου κινδύνου που πρέπει πάραυτα να εξοντωθεί.[iii] Η αποπολιτικοποίηση του ιδεολογικού αντιπάλου και η ποινικοποίηση με αυτόν τον τρόπο των απόψεων και της δράσης του είναι χαρακτηριστικά ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, τα οποία η τρικομματική χούντα μοιράζεται από κοινού με την συμμορία της Χ.Α. Από την άλλη, δεν είναι τυχαία η μουδιασμένη έως αμήχανη αντίδραση των νεοναζί στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες ωμής καταστολής του αναρχικού χώρου οι οποίες κανονικά θα έπρεπε να τους ενθουσιάζουν. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι στον ιστότοπο της Χ.Α. δεν βρίσκει κανείς ούτε μια αναφορά στις αστυνομικές επιχειρήσεις εκκένωσης των καταλήψεων. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα συνοθύλευμα από παρακρατικούς χαφιέδες, από σάπια λούμπεν στοιχεία και τραμπούκους που προέρχονται από τον χώρο του οργανωμένου εγκλήματος, φαίνεται τουλάχιστον ότι διαθέτουν την στοιχειώδη πολιτική ευφυΐα για να καταλάβουν ότι η επίθεση που εξαπέλυσε η τρικομματική χούντα στον αναρχικό χώρο – σε συνδυασμό με τα νόμιμα πογκρόμ κατά των μεταναστών – σκάβουν τον λάκκο στην πολιτική απάτη της ακροδεξιάς που με τόσο κόπο είχαν προετοιμάσει ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του. Βλέπουν ότι σταδιακά η εκλογική πελατεία τους θα τους εγκαταλείψει και θα συρθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Ν.Δ. αποδυναμωμένοι και αναγκασμένοι να ενδώσουν σε όρους που θα τους επιβληθούν άνωθεν, με αντάλλαγμα την πολυπόθητη εκλογική ή κυβερνητική συνεργασία. Φυσικά, δεν θεωρούμε ότι η Χ.Α. είχε ποτέ άλλες βλέψεις από το να κατακτήσει ένα μερίδιο από την πίτα της πολιτικής εξουσίας, όπως έκαναν τόσα και τόσα ακροδεξιά κόμματα ανά την Ευρώπη που εισήλθαν σε δεξιές κυβερνήσεις πριν από αυτήν.[iv] Άλλωστε, δεν διαθέτει ούτε την οργανωτική υποδομή, ούτε την μαζική υποστήριξη, ούτε την θεωρητική εκλέπτυνση για να χαράξει αυτοτελή πορεία. Ωστόσο, οι νεοναζί πίστεψαν ότι θα προσέρχονταν στην επερχόμενη διαπραγμάτευση με την Ν.Δ. (η οποία είναι πιο κοντά απ’ όσο φανταζόμαστε) από θέση ισχύος κι όχι ως φτωχοί συγγενείς που παρακαλούν την μαμά Ν.Δ. να τους δεχτεί στις τάξεις της. Η επίθεση στους αναρχικούς ήταν ο μοχλός για την ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων στον χώρο της δεξιάς.

Ο επόμενος στόχος αυτής της στρατηγικής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που ακολουθεί πολιτική διείσδυσης στον αντιεξουσιαστικό χώρο και τελευταία έχει αναπτύξει ορατούς δεσμούς με συγκεκριμένες οργανώσεις «ελευθεριακών», όπως αποδεικνύεται από την εκδήλωση που πραγματοποίησε από κοινού με την Α.Κ. στο Νοσότρος[v] Αφήνουμε κατά μέρος το τι υποδηλώνει αυτή η σύμπραξη για την υποτιθέμενη «άμεση δημοκρατία» που ισχυρίζεται ότι πρεσβεύει η Α.Κ. και τον ρόλο της ως ελευθεριακή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ότι αφορά τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, κανείς δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται από την διαφαινόμενη συμμαχία με την Α.Κ., αφού είναι στην φύση ενός κόμματος να αναζητά παντού ψηφοφόρους. Από την άλλη, ένα μεγάλο μέρος του «χώρου» δεν αποκλείεται να βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως το «μικρότερο κακό», ως μια προσωρινή διέξοδο που αν καταλάβει την εξουσία, ενδεχομένως να οδηγήσει σε χαλάρωση της κατασταλτικής μέγγενης της τρικομματικής χούντας. Χτυπώντας λοιπόν τον α/α χώρο, η Ν.Δ. αποδυναμώνει έναν δυνητικό χώρο (προσωρινής έστω) εξάπλωσης του ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα, τον φέρνει πολιτικά σε θέση άμυνας απέναντι σε εκείνες τις προνομιούχες κοινωνικές ομάδες που ναι μεν αποτελούν μειοψηφία μέσα στο σύνολο της ετερόνομης κοινωνικής ολότητας, αλλά, με όρους εκλογικών μαθηματικών, δεν παύουν να αποτελούν μια οριακή εκλογική πλειοψηφία που μπορεί να δώσει την νίκη στις εκλογές. Αυτές είναι οι ομάδες που συνολικά συνθέτουν την «νέα αστική τάξη» και αποτελείται κυρίως από εργαζόμενους με μέσους ή ανώτερους μισθούς που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως στον κλάδο των υπηρεσιών, έχουν διαποτιστεί από την νεοφιλελεύθερη κουλτούρα του κυρίαρχου κοινωνικού παραδείγματος και όχι μόνο δεν αντιτίθενται, αλλά υποστηρίζουν ολόψυχα την αναγκαιότητα των μέτρων της συστημικής αναδιάρθρωσης.[vi] Από αυτή την άποψη, και όσο κι αν ακούγεται σκληρό, ο ρόλος που επιφύλαξαν στον χώρο τα συστημικά αστικά κόμματα, δεν διαφέρει πολύ από αυτόν μιας χώρας του Τρίτου Κόσμου το έδαφος της οποίας γίνεται πεδίο ανταγωνισμού ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Και ο αναρχικός χώρος; Παρά τους εγγενείς περιορισμούς και τα φοβικά σύνδρομα που τον διακατέχουν, μέσα σε συνθήκες κρίσης του συστήματος τα περιθώρια παρέμβασης των αναρχικών αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Σε καιρούς διάλυσης των αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών που δεν επιτρέπει την ομαλή αναπαραγωγή του κυρίαρχου κοινωνικού παραδείγματος (π.χ. αδυναμία της αναπαραγωγής και στοιχειώδους επέκτασης της καταναλωτικής κοινωνίας) κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει προς τα πού θα στραφεί ο απογοητευμένος και απελπισμένος κόσμος. Σίγουρα, ο χώρος δεν έχει φροντίσει να θέσει σε κίνηση τις αναγκαίες διεργασίες που θα οδηγήσουν στην συγκρότηση ενός σύγχρονου ακρατικού προτάγματος που θα καταστήσει ξανά τον κοινωνικό αναρχισμό μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Ούτε έχει δημιουργήσει στο εσωτερικό του εκείνες τις οργανωτικές δομές που θα μπορούν να λειτουργήσουν ως σημείο συνάντησης ανάμεσα στα ετεροκαθοριζόμενα λαϊκά στρώματα που μάχονται για την επιβίωση τους και σε ένα συνειδητοποιημένο, συνεκτικό και μαζικό αναρχικό κίνημα που θα παλέψει για την ανατροπή των βασικών θεσμών του συστήματος – οικονομία της αγοράς, αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» – και την αντικατάσταση τους από αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς που θα καταστήσουν δυνατή την αυτοθέσμιση της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα.

Ωστόσο, όπως έδειξε και η μεγάλη πορεία της 12-01-13, η μαζικότητα δεν είναι αυτό που λείπει από τον χώρο. Αυτό που μας κρατάει πίσω είναι η πολυδιάσπαση και ο διασκορπισμός των δυνάμεων μας, την στιγμή που το σύστημα έχει συγκεντρώσει το σύνολο των μέσων επιβολής που έχει στη διάθεση του στον στόχο της εξόντωσης του αναρχικού χώρου. Οι ελίτ διαβλέπουν την πιθανότητα της ανάπτυξης σταθερών δεσμών ανάμεσα στους αναρχικούς και τις καταπιεζόμενες μάζες και παρακολουθούν προσεκτικά τον ιδεολογικό αναβρασμό που υπάρχει μέσα στο ελευθεριακό / αναρχικό «στρατόπεδο». Είναι αλήθεια ότι προς το παρόν, ο αναβρασμός αυτός περιστρέφεται μόνο γύρω από το ζήτημα της οργάνωσης, αλλά μελλοντικά ενδέχεται να συμπεριλάβει και ζητήματα ιδεολογικού χαρακτήρα, προγράμματος και πολιτικού περιεχομένου, όταν γίνει σταδιακά αντιληπτό από τους αγωνιστές ότι από μόνη της η οργάνωση δεν μπορεί να πάει το κίνημα πιο πέρα. Ο τύπος άλλωστε της οργάνωσης που θα επιλέξει κανείς βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το πολιτικό περιεχόμενο του προτάγματος του. Από αυτήν την άποψη, η εκκένωση των καταλήψεων ήταν ένα προληπτικό χτύπημα. Αυτό που εμείς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι είτε θα ενωθούμε, είτε θα ηττηθούμε. Ή θα μεγαλώσουμε, ή θα χαθούμε. 


[i] Η Αναρχία έχει κοινωνικό ρεύμα και αυτό ενοχλεί,https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1449019.




[iii] Την κτηνώδικη «αρθρογραφία» του φασίστα Κρανιδιώτη μπορείτε να την βρείτε εδώ,http://www.dimokratianews.gr/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82?page=1.

[iv] P. Hainsworth, Η Ακροδεξία (Παπαζήση, 2004).


[v] ΣΥΡΙΖΑ/Αντιεξουσιαστική Κίνηση και τυπική συνεργασία για την συστημική διαχείριση της κρίσης, στοhttp://antiplirophorisi.wordpress.com/2012/12/11/%cf%83%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b6%ce%b1%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%b5%ce%be%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84/.


[vi] T. Fotopoulos, Class Divisions Today,http://www.democracynature.org/vol6/takis_class.htm.

Άνεργοι-ες από τις Γειτονιές της Αθήνας



Αφίσα της συλλογικότητας μας που κολλιέται σε ΟΑΕΔ και Γειτονιές της Αθήνας


ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ ΜΕ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ, ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Ν.3986/2011: Από 1/1/2013 αν ο άνεργος τα τελευταία 4 χρόνια έχει πάρει επίδομα ανεργίας για 450 μέρες, τότε χάνει το δικαίωμα στην επιδότηση. Αν έχει επιδοτηθεί για λιγότερες από 450 μέρες, δικαιούται επιδότησης τόσο όση είναι η διαφορά με τις ημέρες που έχει ήδη επιδοτηθεί. Από το 2014 το όριο είναι οι 400 μέρες.

ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ:
- επίδομα ανεργίας για όλους-ες χωρίς προϋποθέσεις, που να καλύπτει τις ανάγκες μας για όλο το χρονικό διάστημα της ανεργίας
- καταλήψεις των χώρων εργασίας και επαναλειτουργία κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Ποιοι την πουλάνε;



Αθώοι κρίθηκαν από την "ανεξάρτητη" αστική δικαιοσύνη οι 6 από τους 8 μπάτσους που στις 17/11/2006 ξυλοκόπησαν βάναυσα το φοιτητή Αυγουστίνο Δημητρίου. Τι κι αν είδε το βίντεο του ξυλαδαρμού, το πανελλήνιο; Πάλι καλά που δεν του ασκήθηκε ποινική δίωξη επειδή....έπεσε στη ζαρντινιέρα!

Οι αθωθέντες μπορούν ελεύθερα πια να συνεχίσουν τη δράση τους (για την Προστασία του Πολίτη βεβαίως, βεβαίως) και παράλληλα να διακινούν ναρκωτικά...Το αστ(υνομ)ικό κράτος στα καλύτερά του!
Από ert.gr

Προφυλάκιση και του διοικητή της δίωξης ναρκωτικών Αγρινίου

Το δρόμο για τις φυλακές πήρε ένας ακόμη αστυνομικός, ο τέταρτος, που κατηγορείται για εμπλοκή στο πολυμελές κύκλωμα εισαγωγής και διακίνησης ναρκωτικών που εξαρθρώθηκε στο τέλος του περασμένου Δεκεμβρίου από την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για τον άλλοτε διοικητή τής δίωξης ναρκωτικών Αγρινίου, που απολογήθηκε ενώπιον της δ' ειδικής ανακρίτριας Θεσσαλονίκης, κατηγορούμενος για συνέργεια στη δράση τού κυκλώματος.

Σύμφωνα με τη δικογραφία 

Ο κατηγορούμενος φέρεται ότι χορηγούσε ψευδείς πληροφορίες σχετικά με την πραγματική ταυτότητα πληροφοριοδοτών σε υποθέσεις εξάρθρωσης κυκλωμάτων ναρκωτικών, με αποτέλεσμα να τυγχάνουν τρίτα πρόσωπα τής ευνοϊκής ποινικής μεταχείρισης που προβλέπει το άρθρο 27 της νομοθεσίας «περί ναρκωτικών».

Ο αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., αστυνομικός διευθυντής στο βαθμό, κατά την απολογία του φέρεται να αρνήθηκε τις κατηγορίες που του αποδίδονται, υπεραμυνόμενος της αθωότητάς του και τονίζοντας ότι εκτελούσε υπηρεσιακά καθήκοντα. Ωστόσο δεν έπεισε τον εισαγγελέα και την ανακρίτρια, που με σύμφωνη γνώμη, τον έκριναν προσωρινά κρατούμενο.

Για την ίδια υπόθεση κατηγορούνται ως συνεργοί άλλοι δύο αστυνομικοί, ένας αρχιφύλακας της δίωξης ναρκωτικών Γιαννιτσών κι ένας υπαρχιφύλακας του Τμήματος Ασφαλείας Πλ. Δημοκρατίας (Θεσσαλονίκη), καθώς κι ένας αξιωματικός που παλιότερα υπηρετούσε στη δίωξη ναρκωτικών Θεσσαλονίκης και φέρεται να έπαιρνε «μίζα» από τα μέλη του κυκλώματος. Στον τελευταίο ασκήθηκε ποινική δίωξη για παθητική δωροδοκία. Οι τρεις παραπάνω αστυνομικοί πήραν προθεσμίες από την ανακρίτρια για να απολογηθούν μέχρι τις αρχές Φλεβάρη.

Ήδη για την παραπάνω υπόθεση κρίθηκαν προφυλακιστέοι τρεις αστυνομικοί, ο πρώην διοικητής της δίωξης ναρκωτικών Βόλου και δύο αρχιφύλακες, εκ των οποίων ο ένας υπηρετούσε στην ασφάλεια Αγρινίου και ο άλλος στην διεύθυνση αλλοδαπών Θεσσαλονίκης. Όλοι οι κατηγορούμενοι αστυνομικοί τέθηκαν σε διαθεσιμότητα με απόφαση του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ.

Συνολικά για το παραπάνω κύκλωμα προφυλακίστηκαν μέχρι στιγμής 22 άτομα, μεταξύ αυτών δύο Αλβανοί έμποροι ναρκωτικών που φέρονται ως «ηγετικά στελέχη» της εγκληματικής οργάνωσης.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Διέξοδος ο πόλεμος (;)



Εδώ και τρία περίπου χρόνια, κάθε φορά που τούτο το ιστολόγιο προσπαθεί να μιλήσει με απλά λόγια για την κρίση που βιώνουμε, επιμένει -μεταξύ άλλων- σε δυο σημεία:

Πρώτον, η κρίση δεν είναι κρίση χρέους, όπως εκνευριστικά επιμένουν οι διάφοροι (τηλε)αναλυτές. Πάνω σ' αυτό έχουμε πει πολλά αλλά μπορούμε να επαναλάβουμε ένα από δαύτα: αν η κρίση ήταν "κρίση χρέους", τότε θα έπρεπε από την μια να μην έχουν πρόβλημα οι μη υπερχρεωμένες οικονομίες κι από την άλλη να βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης όλες οι υπερχρεωμένες. Όμως, εμείς παρατηρούμε να αντιμετωπίζει υφεσιακά προβλήματα η Γερμανία (μια χώρα κάθε άλλο παρά υπερχρεωμένη) και να πηγαίνει σφυρίζοντας η Ιαπωνία (η πλέον καταχρεωμένη χώρα του πλανήτη).

Δεύτερον, η κρίση είναι καθαρά καπιταλιστική κρίση. Οφείλεται στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, τα οποία δεν μπορούν να αναπαραχθούν, δηλαδή δεν μπορούν να επενδυθούν με τρόπο που θα προσπορίζει ικανοποιητικά κέρδη στους κατόχους τους. Μόνη διέξοδος απ' αυτή την στασιμότητα είναι η καταστροφή ενός μεγάλου μέρους αυτών των υπεσυσσωρευμένων κεφαλαίων, ώστε να μπορούν να βρουν πρόσφορο επενδυτικό έδαφος τα κεφάλαια που θα απομείνουν.

Ας ανοίξουμε εδώ μια παρένθεση. Για όσο χρονικό διάστημα τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια αδυνατούν να τοποθετηθούν σε κερδοφόρες επενδύσεις, ο μόνος τρόπος να συνεχιστεί η κερδοφορία τους είναι να μειωθεί το κόστος αναπαραγωγής τους. Από την στιγμή που το σημαντικώτερο κέρδος τού κεφαλαίου προέρχεται από την υπεραξία τής προσφερόμενης εργασίας, γίνεται φανερό ότι για τους κεφαλαιοκράτες αποτελεί κύριο στόχο η αύξηση αυτής της υπεραξίας. Κι αυτό επιτυγχάνεται είτε με το παραπέρα "ξεζούμισμα" των εργαζομένων (π.χ. με απλήρωτες υπερωρίες) είτε με την μείωση των αμοιβών τους είτε, βεβαίως, συνδυάζοντας και τα δυο μαζί. Κλείνουμε την παρένθεση.

Πάμε τώρα πίσω στην καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων που προαναφέραμε. Είναι φανερό ότι ο αποτελεσματικώτερος και ταχύτερος τρόπος για να συμβεί μια τέτοια καταστροφή είναι ο πόλεμος. Για παράδειγμα, ένας βομβαρδισμός που θα κατέστρεφε 10.000 αυτοκίνητα σε μια μεγάλη πόλη, θα βοηθούσε μια αυτοκινητοβιομηχανία να ξεστοκάρει ταχύτατα τις αποθήκες της. Ομοίως, η καταστροφή των εργοστασίων της Όπελ και της Φίατ θα λειτουργούτσε ευεργετικά στην αύξηση των πωλήσεων της Φολκσβάγκεν και της Ρενώ. Δυστυχώς για τον καπιταλισμό, τέτοιος μεγάλος πόλεμος έχει να συμβεί σχεδόν 70 χρόνια τώρα.

Πολλοί από εκείνους με τους οποίους κουβεντιάζω αυτό το ζήτημα (αναγνώστες τού ιστολογίου ή μη) ενίστανται ζωηρά στην άποψη αυτή. Προφανώς, η σκέψη ενός τέτοιου οικονομικού πολέμου τούς ανατριχιάζει και αρνούνται να μπουν στην ουσία, παραβλέποντας ότι αφ' ενός μεν όλοι οι πόλεμοι στην ιστορία της ανθρωπότητας έγιναν για οικονομικούς λόγους αφ' ετέρου δε ότι έχουν γίνει πολλοί πόλεμοι με πολύ λιγώτερο σοβαρές αφορμές (π.χ. τα μάτια τής Ωραίας Ελένης ή το "μαγάρισμα" των "αγίων τόπων" από τους αγαρηνούς). Πάντως, με την άποψη του ιστολογίου συμφωνεί ο Κάυλ Μπας.

Ποιός είναι ο Κάυλ Μπας; Είναι ο ίδρυτής και επί κεφαλής τού Hayman Capital Management, ενός επενδυτικού κεφαλαίου (hedge fund) με έδρα το Ντάλλας των ΗΠΑ. Ο Μπας ξεκίνησε το hedge fund του το 2006 με 33 εκατομμύρια δολλάρια που μάζεψε από συγγενείς και φίλους, για να φτάσει να διαχειρίζεται σήμερα πάνω από 4 δισεκατομμύρια. Από το 2007, ο Μπας εστίασε την προσοχή του στις επενδύσεις σε ασφάλιστρα κινδύνου (τα περίφημα cds) κυρίως των ελληνικών τίτλων αλλά και των τίτλων άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Με δυο λόγια, μιλάμε για ένα καθαρόαιμο άτι του καπιταλισμού.

Στις 28 Δεκεμβρίου, λοιπόν, αυτός ο κύριος μίλησε επί μία ολόκληρη ώρα σε μια εκδήλωση του AmeriCatalyst Group, όπου είπε πολλά και σημαντικά. Όσοι έχουν χρόνο και δεν έχουν πρόβλημα με τα αγγλικά τους, μπορούν να δουν το σχετικό φιλμάκι στο διαδίκτυο. Για όλους τους άλλους, παραθέτω μερικά αποσπάσματα:

We sit today at the world’s largest peacetime accumulation of debt in world history. You know how this ends, right? This ends through war. I don’t know who’s going to fight who, but I’m fairly certain in the next few years you will see wars erupt, and not just small ones… [= Βιώνουμε σήμερα την παγκόσμια μεγαλύτερη εν καιρώ ειρήνης συσσώρευση χρέους στην παγκόσμια ιστορία. Ξέρετε πώς τελειώνει αυτό, σωστά; Τελειώνει μέσω πολέμου. Δεν ξέρω ποιος πρόκειται να πολεμήσει ποιον, αλλά είμαι αρκετά σίγουρος ότι τα επόμενα χρόνια θα δείτε να ξεσπάνε πόλεμοι, και όχι μόνο μικροί…].

You’re going to see more social unrest. You saw huge riots in Greece and you’re seeing huge riots in other parts of the world over food (and lack of food) and those are actually derivatives of the financial problems that we’re seeing. We’re exporting inflation to some other nations. Going forward it’s going to be a problem... [= Πρόκειται να δείτε περισσότερη κοινωνική αναταραχή. Είδατε τις τεράστιες ταραχές στην Ελλάδα και βλέπετε τις τεράστιες ταραχές σε άλλα μέρη του κόσμου για τα τρόφιμα (και την έλλειψη τροφίμων) και εκείνα είναι πραγματικά παράγωγα των οικονομικών προβλημάτων που βλέπουμε. Εξάγουμε πληθωρισμό σε μερικά άλλα έθνη. Το να συνεχίσουμε έτσι θα είναι πρόβλημα...].

Greece’s Yunker said recently: "When it becomes serious, you have to lie". These guys are never going to tell you the truth, because they can't tell you the truth. Their job is to promote confidence, not to tell you the truth...[= Ο Γιούνκερ τής Ελλάδας (σ.σ.: προφανώς, ο Μπας νομίζει ότι ο Γιούνκερ είναι έλληνας) είπε πρόσφατα: "Όταν η κατάσταση σοβαρεύει, πρέπει να πεις ψέματα". Αυτοί οι τύποι δεν πρόκειται ποτέ να σας πουν την αλήθεια, επειδή δεν μπορούν να σας πουν την αλήθεια. Η δουλειά τους είναι να κερδίζουν την εμπιστοσύνη (σας), όχι να σας λένε την αλήθεια...].

Αυτά από τον κύριο Μπας περί των αδιεξόδων του καπιταλισμού. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Πηγή: Cogito ergo sum
via:PRAXIS


Φασιστική δολοφονία εργαζόμενου μετανάστη στα Πετράλωνα


Ο Σαχζάντ Λουκμάν πήγαινε στη δουλειά του στο φούρνο στις 3:30 το πρωί οδηγώντας το ποδήλατό του σε κάποιο δρόμο στα Πετράλωνα. Δύο φασιστοειδή κινούμενοι με μηχανάκι του επιτέθηκαν και τον χτύπησαν πισώπλατα με μαχαίρι στην πλάτη. Ο άτυχος Σαχζάντ ξεψύχησε στο δρόμο λίγο πριν έρθει το ΕΚΑΒ.

Περίοικοι και διερχόμενοι που ειδοποίησαν τους μπάτσους είδαν έκλπηκτοι μια ψυχρή αντιμετώπιση από τα τσιράκια του Δένδια. Ευτυχώς ένας οδηγός ταξί είδε τον αριθμό κυκλοφορίας από το μηχανάκι και ειδοποίησε τους μπάτσους.

Τα φασιστοειδή πιάστηκαν στην οδό Φιλλελήνων σταο Σύνταγμα μετά από λίγη ώρα. Ενας πυροσβέστης 29 ετών και ένα κλεφτρόνι 25 ετών είχαν πάνω τους στιλέτα, το ένα είχε ακόμη πάνω του το αίμα του Σαχζάντ. Στην ανάκριση ισχυρίστηκαν μπούρδες, όπως ότι κλείστηκαν από το ποδήλατο και αρπάχτηκαν στα χέρια με το θύμα, προσπαθώντας έτσι να ελαφρύνουν τη θέση τους.

Κάτοικοι, μετανάστες  και συλλογικότητες στα Πετράλωνα έκαναν συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας την ίδια μέρα το βράδυ. Περίπου 1000 άνθρωποι που πορεύτηκαν δήλωσαν τη διαμαρτυρία τους για το νέο φονικό και κράτησαν ενός λεπτού σιγή στον τόπο της δολοφονίας.

Πολλοί που παρακολουθούσαν την πορεία έλεγαν πως νοιώθουν συντετριμένοι, είναι εργάτες και νοιώθουν αλληλέγγυοι με κάθε φουκαρά που παλεύει να επιβιώσει από όπου κι αν κατάγεται.

Η συνέχεια είναι προβλεπόμενη εύκολα, το κόμα του Μιχαλολιάκου θα πει ότι το καταδικάζει και πως δεν ξέρουν τίποτα, οι φασίστες θα φυλακιστούν και θα πέσουν μάλλον στα μαλακά, ενώ οι συγγενείς θα κληθούν να πληρώσουν ένα μεγάλο ποσό για να πάει η σωρός στο Πακιστάν.

Δύο σημαντικές λεπτομέρειες, στο σπίτι του νεώτερου φασίστα βρέθηκαν σιδηρογροθιές, μαχαίρια, ρόπαλα, σφαίρες και φυλλάδια της “Χρυσής Αυγής”, ενώ η πινακίδα στο μηχανάκι την ώρα της σύλληψης ήταν μισοκρυμένη κάτω από τη σέλα.

Πηγή: εργασιακό δελτίο



Βουλευτής Σύριζα: Αντιεξουσιαστές= "χρήσιμοι ηλίθιοι" χέρι χέρι με το παρακράτος


Την στιγμή που το κράτος με ελικόπτερα και μιλιούνια μπάτσων βάζει στο στόχαστρο του αντιεξουσιαστές που έχουν κάνει καταλήψεις –εδώ και δεκαετίες- σε εγκαταλειμμένα κτήρια. 
Την ώρα που η «αντιτρομοκρατική» και ο επικοινωνιακός μηχανισμός του κράτους πάει να κατασκευάσει «τρομοκράτες» –αναφερόμαστε στις περιπτώσεις του 29χρονου φοιτητή Γεωπονίας και της 25χρονης φοιτήτριας Φιλοσοφικής, άτομα γνωστά στον αντιεξουσιαστικό χώρο και αργότερα θα κάνουμε σχετική αναλυτική ανάρτηση-, βουλευτής του Σύριζα έρχεται να παράσχει «χείρα βοηθείας» στις κυβερνητικές επιδιώξεις.

Πρόκειται για τον Σταύρο Κοντονή βουλευτή Ζακύνθου του Σύριζα που σε συνέντευξη του σε βδομαδιάτικο περιοδικό αποκαλεί τους αντιεξουσιαστές  «χρήσιμους ηλίθιους» που συμβαδίζουν με τους παρακρατικούς μηχανισμούς.

Αναφέρει το Συριζαίικο καλόπαιδο επί λέξει: «Ο Σύριζα πάντα καταδίκαζε τη βία, γιατί, εκτός του ότι αυτή είναι έξω από την ιδεολογία και την πρακτική της Ανανεωτικής Αριστεράς, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τελικά οι πράξεις βίας γίνονται μέσο συκοφάντησης των λαϊκών αγώνων και αξιοποιούνται από τις κυβερνήσεις της τρόικας για να επιβάλουν εξοντωτικά οικονομικά μέτρα. Σε αυτό τον τομέα κάθε φορά ενεργοποιείτε πλάι στους "αντιεξουσιαστές" που αποτελούν τους "χρήσιμους ηλίθιους"  της ιστορίας και το παρακράτος για να μην μείνει καμιά αμφιβολία υπέρ ποιων αντικειμενικά λειτουργεί η κατάσταση αυτή».

Κάθε σχόλιο περιττεύει….

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

1 χρόνος Κόκκινη γωνιά

Σήμερα κλείνουμε ένα χρόνο στη Κόκκινη γωνιά...

στη άκρη του κόσμου, φωνάζοντας με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μας
μήπως και ακουστεί ο ψίθυρος μας...

Ακολουθούν οι δέκα πιο δημοφιλείς αναρτήσεις του blog:

Χρυσή Αυγή και οι ιστορικές φασιστικές της προεκτά...
28 Απρ 2012
Βιαστικά συμπεράσματα
7 Μαϊ 2012, 8 σχόλια
Η Χρυσή Αυγή και η σφαγή της Σρεμπρένιτσα
17 Μαϊ 2012, 1 σχόλιο
Κίνα: σε κλουβιά για να μην ενοχλούν οι ζητιάνοι!
23 Σεπ 2012
Ελλάς - Ελλήνων - αντιμνημονιακών
23 Μαρ 2012, 5 σχόλια
5 σημεία για 1 κόκκινη γραμμή
21 Μαϊ 2012
Η Χριστίνα Σιδέρη στέλεχος της ΝΔ ζητάει να συλληφ...
12 Ιουν 2012
Κακοτοπιές
6 Ιαν 2013, 2 σχόλια
Φάκελος Χρυσή Αυγή - Υπόθεση Δημήτρη Κουσουρή
13 Μαϊ 2012
Συννεφιασμένη Κυριακή
6 Μαϊ 2012, 1 σχόλιο

και ένα ποίημα
του Τ.Λειβαδίτη
όπως και στη πρώτη μας ανάρτηση:

Ἀπαγορεύεται ἡ ἔξοδος

Νύχτα. Μονάχα τ᾿ ἄστρα. Καὶ πέρα τὸ βάθος τοῦ ὁλάνοιχτου ὁρίζοντα—
ἐκεῖ ποὺ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι χωρὶς τὰ ὀνόματά τους.



Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Η “αριστερή” άκρα δεξιά στα φόρτε της!

από το Sarajevo νο 69


Ποιός είπε ότι τα έχουμε δει κι ακούσει όλα απ’ τους “πατριώτες απελευθερωτές” μας, ε; Αρκετά είναι που μας περιμένουν, καθώς, με σταθερό βηματισμό, με κάποιους (λίγους) πρωτοπόρους και περισσότερους να ακολουθούν, οι τσοπαναραίοι της αριστεράς προσπαθούν να μην αφήσουν ούτε μια φασιστική / μικροαστική έγνοια αναξιοποίητη. 
Το τελευταίο (ως τώρα) τέτοιου είδους κτύπημα έγινε στις 12 του περασμένου Δεκέμβρη. Σε μια two stages απογευματινή εκδήλωση σε αίθουσα του τεχνικού επιμελητηρίου, με τον επιφανειακά αθώο (και παρερμηνεύσιμο) τίτλο: ευρώ και μετανάστευση, μια απόπειρα προβληματισμού. Οργανωμένη απ’ το μισο-υπαρκτό “μέτωπο αλληλεγγύης και ανατροπής”. Όπως θα περίμενε κανείς απ’ τα κομβικά γεγονότα, έτσι κι εδώ υπήρχαν καλά νέα και κακά νέα. Το καλό νέο είναι ότι ο καπετάν Αλέκος ζει! (Πολιτικά εννοούμε...) Το κακό νέο είναι ότι αυτός και τα παληκάρια του ανακάλυψαν την συνωμοσία που εξυφαίνεται εδώ και πολλά χρόνια, σε βάρος του (αγαπημένου τους) “ελληνικού λαού”: ναι μεν δεν φταίνε οι μετανάστες για την εγκαθίδρυση του ευρώ στο ελλαδιστάν, φταίει όμως το ευρώ που γέμισε η πατρίς από δαύτους!... Μάλιστα κυρίες και κύριοι!! Ο καπετάν Αλέκος ο ελευθερωτής και τα παληκάρια του (που είχαν διατρανώσει την απόφασή τους να πάνε ακόμα και φυλακή προκειμένου να κτυπηθεί η ανεργία - πλην, όμως, συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, αγκαλιασμένοι με τον wewillgovern συ.ριζ.α. [1]) βρήκαν την κίνηση που θα λύσει - για - πάντα - το - “μεταναστευτικό” (“πρόβλημα”): έξοδος απ’ την ευρωζώνη. 

Και μην φανταστεί κανείς ότι αυτό το σοφό πόρισμα ξεστομήθηκε αστήρικτο. Όοοοχι! Τα παληκάρια του “μετώπου” έκαναν έρευνα. Σε καμιά πεντακοσαριά μετανάστες. Τους ρώτησαν αν επέλεξαν την ελλάδα σαν χώρα διαμονής λόγω του νομίσματος, κι αν θα παρέμεναν ακόμα κι αν είχε δραχμή... Και τα αποτελέσματα αυτής της “επιστημονικής έρευνας” ήταν που, παρουσιαζόμενο απ’ την “ομάδα τεκμηρίωσης” του “μετώπου” στις 12/12, έδωσε την απάντηση. Σύμφωνα με τα λόγια του καπετάν Αλέκου του Ελευθερωτή:

... Το ευρώ είναι το “κλειδί” στο μεγάλο παράδοξο: χιλιάδες μετανάστες που αναζητούν απεγνωσμένα εργασία κατευθύνονται σε μια χώρα μικρή, με τη μεγαλύτερη ύφεση στον ευρωπαϊκό χώρο, με μηδενική σχεδόν οικονομική δραστηριότητα, με πλήρη σχεδόν παύση της οικοδομής και της βιομηχανίας, με ασύλληπτη ανεργία, με αποδυναμωμένη αγοραστική δύναμη. Δεν επιλέγεται καμία άλλη βαλκανική χώρα, μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης, που δεν έχει την ύφεση και την ανεργία της ελλάδας, δεν έχει όμως και το ευρώ, με υπερπολλαπλάσια αξία στις χώρες προέλευσης των μεταναστών...

Μάλιστα! Λύθηκε το μυστήριο!!! Συνεπώς κάθε φασίστας και κάθε μικροαστικό κάθαρμα σ’ αυτήν την χώρα, ας προσθέσει και ένα “ουστ παλιο ευρώ” στις αποσκευές του (εάν το έχει παραλείψει ως τώρα), κι ας ακολουθήσει τον καπετάν Αλαβάνο και τους τεκμηριωμένους γενναίους του προς το επικό ξεφόρτωμα όλων αυτών των ενοχλητικών: την έξοδο απ’ την ευρωζώνη.

Αλλά, φευ, το θεώρημα χάσκει... Χάσκει όπως κάθε διανοητική κωλοτρυπίδα που έχει διασταλεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό, καθώς ετοιμάζεται να αφοδεύσει (ή μόλις τα κατάφερε) κάτι - δύσοσμο - που - θα - μείνει - στην - ιστορία. Θα δείξουμε το απύθμενο βάθος αυτού του “αριστερού” εθνικορατσιστικού πρωκτού, αν και το σημαντικότερο είναι τα κίνητρά του.
Κατ’ αρχήν, αν δεν κάνουμε λάθος (και δεν κάνουμε...) εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες, απ’ την πρώην “ανατολική ευρώπη”, ήρθαν στα μέρη μας πολύ πριν την καθιέρωση του ευρώ!!! Απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 και μετά...ε; Τι στο διάολο; Μήπως είχαν προφητικές ικανότητες και το είχαν καταλάβει ότι η ασθενική δραχμούλα θα μετατραπεί σ’ ένα χαλύβδινο ευρώ; Όχι - ο καπετάν Αλέκος και οι γενναίοι του θα απαντούσαν αλλιώς. Ότι, δηλαδή, παρότι η δραχμούλα δεν ήταν καθόλου “σκληρή” σαν το ευρώ, ήταν σκληρότερη απ’ το καταρρέον δηνάριο ή το αλβανικό λεκ, ή το βουλγάρικο λεβ, ή το ρώσικο ρούβλι, ή το ουκρανικό ρίβνια, ή όποιο άλλο νόμισμα. 
Όμως αυτή η ενοχλητική λεπτομέρεια, το γεγονός δηλαδή ότι υπήρξαν στην ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες επί δραχμής, δείχνει ποιά είναι η μοναδική λογική συνέπεια του Αλαβάνιου plus “μέτωπο” συσχετισμού της εκδίωξης των μεταναστών μέσω επιστροφής στη δραχμή. Δεν φτάνει να απαλλαγεί η πατρίς απ’ το ευρώ για να απαλλαγεί απ’ τους μετανάστες. Πρέπει να υιοθετήσει και το πιο “μαλακό” νόμισμα στην ευρύτερη περιοχή. Πρέπει τα νέα πατριωτικά πεντοχίλιαρα να είναι αληθινά (χαρτο)πετσετάκια, υπογραμμένα φυσικά απ’ τον υπουργό οικονομικών της ανατρεπτικής κυβέρνησης Αλέξανδρο Αλαβάνο. 
Μόνο που τότε δεν θα αδειάσει η εθνικά υπερήφανη ελλάδα μόνο από μετανάστες. Θα αδειάζει εντελώς. Και οι τελευταίοι ή οι προτελευταίοι ντόπιοι, πριν φύγουν (για κάποια ξενητειά σκληρότερου νομίσματος), θα έχουν σαπίσει στο ξύλο και τον καπετάν Αλέκο και τα παληκάρια του. Για ευνόητους λόγους.
Δεν είναι όμως αυτό ολόκληρο το χάσμα του “αριστερού” εθνικορατσιστικού πρωκτού. Μπορούν άραγε να αποδείξουν οι λεβέντες της “ομάδας τεκμηρίωσης” του “μετώπου” ότι οι τωρινοί μετανάστες, απ’ την κεντρική ασία ή από την αφρική, επιλέγουν οι ίδιοι να φτάσουν στην ελλάδα; Μήπως αυτό είναι επιλογή των κυκλωμάτων μετακίνησης, που στην καλύτερη περίπτωση προσφέρουν (επικίνδυνες) υπηρεσίες και στην χειρότερη γδέρνουν ζωντανούς τους μετανάστες; Μήπως; Λέμε ναι: τα κυκλώματα είναι που προτιμούν να πληρώνονται σε σκληρό νόμισμα· και, κατά συνέπεια, έχουν κάθε συμφέρον οι μετανάστες να δουλεύουν (ή να εγκληματοποιούνται) σε σκληρό νόμισμα, για να τους ξεχρεώσουν τα “μεταφορικά”. Αλλά ο πιο αποτυχημένος απ’ τους εθνικούς απελευθερωτές και τα παληκάρια του δεν ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες. Τους έρχεται “φυσιολογικό” να φορτώσουν στους μετανάστες εργάτες όχι μόνο τα εργατικά συμφέροντα των ιδίων αλλά και τα δουλεμπορικά· απλά κάνοντας την πάπια για τα δεύτερα.
Και πως άραγε να εξηγηθεί ότι οι περισσότεροι μετανάστες απ’ το πακιστάν θέλουν να φτάσουν στην αγγλία (και όχι να μείνουν στην ελλάδα), και οι περισσότεροι μετανάστες απ’ το αφγανιστάν θέλουν να φτάσουν στον καναδά (και όχι να μείνουν στην ελλάδα) με βάση το ιδιοφυές αυτό γκάλοπ περί ευρώ σαν μαγνήτη μεταναστών στην ελλάδα; Η αγγλία έχει ένα σκληρούτσικο (αυτήν την εποχή) νόμισμα, ο καναδάς ένα μικρής σκληρότητας, ωστόσο υπάρχουν άλλα, πολύ σοβαρά, που επηρεάζουν τις πραγματικές επιλογές των όποιων μεταναστών, οπουδήποτε. Το αν θα βρουν ανθρώπινη δουλειά· το αν θα ζουν με σχετική ηρεμία και αξιοπρέπεια· το αν θα έχουν στα πέριξ συγγενείς, φίλους ή ομοεθνείς. Τα τσακάλια της “ομάδας τεκμηρίωσης” του ... plan B, φυσικά δεν έκαναν καμία ερώτηση (στους μετανάστες) του είδους ρε σεις, με τόση ξεφτίλα και απανθρωπιά γύρω σας πώς την παλεύετε; ή πως σας φαίνονται οι έλληνες; Όχι. Η πρώτη απ’ τις τρεις “στημένες” ερωτήσεις που έκαναν ήταν:
- Το ευρώ ως νόμισμα της ελλάδας έπαιξε ρόλο στην απόφασή σας να την επιλέξετε ως χώρα διαμονής;
Ενώ θα έπρεπε να ρωτήσουν:
- Η ζεστή και πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία έπαιξε ρόλο στην απόφασή σας να...
Ή
- Αν ξέρατε ότι θέλουμε να σας ξεφορτωθούμε να απαντούσατε στις ερωτήσεις μας;

Για να θολώσουν τα ρατσιστικά νερά τους, φυσικά, αυτοί οι “αριστεροί” ακροδεξιοί δεν λένε ότι κουβεντιάζουν πως με έναν σμπάρο (έξοδο απ’ το ευρώ) θα πετύχουν όλα τα τριγόνια, αλλά το ρίχνουν στη γνωστή δημοκρατική κλάψα. Θέλουν (λένε):

... μια ελλάδα που δεν θα αποτελεί χώρα εγκλωβισμού / παραμονής, γιατί δεν έχει ούτε το σκληρό νόμισμα ούτε θα εφαρμόζει τις ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά θα διευκολύνει οικονομικά και διπλωματικά όσους θέλουν να περάσουν στην ευρώπη...

Ψιλό γαζί! Γιατί ένα ελλαδιστάν εκτός ευρωπαϊκής ένωσης (και Σέγκεν), που δεν θα είναι υποχρεωμένο να εφαρμόζει καμία ευρωπαϊκή συνθήκη, σε τίποτα δεν θα εξυπηρετούσε τους έστω περαστικούς μετανάστες: βγαίνοντας απ’ τα τιμημένα σύνορα, θα τους γυρίζουν πίσω οι απέναντι πυροβολώντας. Όσο για τις “διευκολύνσεις”; Φωνάζουν και οι ευρωπαϊκές πέτρες ότι το ελλαδιστάν θα μπορούσε να αναγνωρίζει “πολιτικό άσυλο” ή “ανθρωπιστικό άσυλο” τουλάχιστον στο ποσοστό που κάνουν τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, γύρω στο 25% των αιτήσεων, αντί για 0,2%... Πράγμα που σημαίνει ότι αν οι λεβέντες είχαν πράγματι καούρα για “διευκολύνσεις” θα είχαν φάει σίδερα (και “θα είχαν μπει στη φυλακή”...) αγωνιζόμενοι και τώρα, σε “συνθήκες ευρώ” - υπάρχει κάμποσο περιθώριο για “διευκολύνσεις”. Ήδη.
Αλλά όχι. Όπως οι δεξιοί ακροδεξιοί δεν λένε ότι είναι φονιάδες και καθάρματα, αλλά μόνο ότι “δεν χωράνε άλλοι” και ότι “να πάρουμε λίγο αέρα βρε αδελφέ”· όπως το κράτος ονομάζει “ξένιο Δία” τα στρατόπεδα συγκέντρωσης· έτσι κι αυτοί βαφτίζουν τον φασιστο/εθνο/ρατσισμό τους “ανθρωπιστική έγνοια”... Για το καλό των μεταναστών.



ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 - Δεν τους χωράνε τα σίδερα τους “απελευθερωτές” μας. Δεν τους χωράνε!! Ούτε τα σίδερα, ούτε αυτές οι άσπρες μπλούζες που δένουν πίσω...

Το Ερύθρημα Αιδούς των Αριστερών Ρεφορμιστών


Η Βίλα Αμαλία, χώρια από όλα τα άλλα, έφερε στο προσκήνιο την αμηχανία ( έως τόμπολα) της κατά φαντασίαν αριστεράς. Μια γρήγορη ανάγνωση φτάνει για να αγανακτήσεις. Αρχίζοντας από την ανακοίνωση τουΣΥΡΙΖΑ:
«Η προσπάθεια ανακατάληψης της Βίλας Αμαλία από ομάδα αντιεξουσιαστών αξιοποιείται από την κυβέρνηση στο πλαίσιο μιας επιχείρησης αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από το κορυφαίο σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ αλλά και της σκληρής εφαρμοζόμενης μνημονιακής πολιτικής.
Πρόκειται για μια στρατηγική έντασης, καταστολής και αντιπερισπασμού που όχι μόνο δεν λύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί νέα και την οποία η κυβέρνηση θα ακολουθήσει μόνη της. Δεν θα αναδείξουμε σε μείζονα, ζητήματα ελάσσονος σημασίας τη στιγμή που η πλειοψηφία των νοικοκυριών κυριολεκτικά παγώνει επειδή δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα ή να αγοράσει πετρέλαιο, ή την ώρα που κλείνουν δεκάδες επιχειρήσεις και ενώ εκατομμύρια άνεργοι συνθλίβονται στο περιθώριο της κοινωνίας. Η βίλα Αμαλία, που επί είκοσι δύο χρόνια δεν ενοχλούσε, τώρα αναδεικνύεται στο υπ’ αριθμό ένα ζήτημα, γελοία πράγματα.
Θέλουμε ταυτόχρονα να καταδικάσουμε κατηγορηματικά την συμβολική κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ.
Για μας ο δρόμος της υπεράσπισης της δημοκρατίας και των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας είναι ο δρόμος των ειρηνικών ενωτικών μαζικών αγώνων που βαδίζουμε με την πλειοψηφία των εργαζομένων και της νεολαίας»
Τι μας λέει η wannabe αριστερή κυβέρνηση;

1. Τα μαλακισμένα δώσανε πάτημα στην τροϊκανή κυβέρνηση να κάνει αντιπερισπασμό από το μείζον που είναι η . . λίστα Λαγκαρντ
2. Το ζήτημα είναι ελάσσονος σημασίας και το ανακίνησε η κυβέρνηση διότι επέλεξε «μια στρατηγική έντασης, καταστολής και αντιπερισπασμού»
3. Καταδικάζουμε την κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ
4. Υπερασπίζουμε τη δημοκρατία

Περνώντας στην ανακοίνωση του ΚΚΕ:

«Το ΚΚΕ καταδικάζει την κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ. Αυτές οι ενέργειες δεν έχουν καμία σχέση με την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και του αυταρχισμού. Δίνουν προσχήματα και επιχειρήματα στην κυβέρνηση να κλιμακώσει τον αυταρχισμό κατά του λαϊκού κινήματος.
Η θέση του ΚΚΕ ήταν και είναι ότι τα διάφορα δημόσια κτίρια και χώροι που βρίσκονται ειδικά στα κέντρα μεγάλων πόλεων και είναι αναξιοποίητοι πρέπει να αξιοποιηθούν με ευθύνη των Δήμων, για την αντιμετώπιση των καυτών και οξυμένων λαϊκών προβλημάτων στη στέγαση, την ιατρική φροντίδα και περίθαλψη των κατοίκων, τη δημιουργία παιδικών σταθμών, κέντρων απεξάρτησης κ.ά. Τέτοιες διεκδικήσεις πρέπει να έχουν οι κινητοποιήσεις στις γειτονιές και το εργατικό λαϊκό κίνημα»
Η καθ' ύπνους λαϊκή εξουσία, που μας λέει λοιπόν ότι:
1. Τα μαλακισμένα δίνουν προσχήματα για την κλιμάκωση του αυταρχισμού της κυβέρνησης
2. Τα δημόσια κτίρια στους δήμους. 
3. Καταδικάζουμε την κατάληψη των γραφείων του Κερένσκυ, ε συγγνώμην της ΔΗΜΑΡ
4. Το λαϊκό κίνημα μέχρι νεοτέρας για την έφοδο προς την λαϊκή εξουσία διεκδικεί από τον Καμίνη μέτρα ανακούφισης των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων.

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Πολιτική Ανακοίνωση



1. Μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου τον περασμένο Νοέμβρη, η τρικομματική κυβέρνηση του κεφαλαίου, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, ανοίγει ένα νέο κύκλο επίθεσης μετά το ψήφισμα του νέου φορολογικού νομοσχεδίου, καθώς και της κατάργησης και συγχώνευσης οργανισμών του δημοσίου. Στο πρώτο κλιμακώνει την εισοδηματική εξουθένωση των εργαζομένων, με το δεύτερο μπαίνει στον σκληρό πυρήνα των αλλαγών στο δημόσιο με απολύσεις. Ταυτόχρονα όμως, με τη δημιουργία γραμματείας συντονισμού του κυβερνητικού έργου, πενταετούς διάρκειας, το κεφάλαιο στήνει το δικό του πολιτικό όργανο άσκησης κυβερνητικής πολιτικής, ανεξάρτητα με το τι ψηφίζει ο λαός ανά τετραετία. Το νέο περιεχόμενο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που και στο σχέδιο προγράμματός μας έχουμε περιγράψει, αρχίζει να αποκρυσταλλώνεται και σε μορφές.

2. Παρόλη την υποχώρηση των μαζικών αγώνων του εργατικού κινήματος, το μούδιασμα
από την απανωτή επίθεση του κεφαλαίου, η κρίση του πολιτικού συστήματος, είναι δύσκολο να κρυφτεί. Ακόμα και τώρα, οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί αποτυπώνονται με διαφορετικό τρόπο, με αφορμή κάποια ειδική ρύθμιση, πλευρές των νομοσχεδίων κ.τ.λ. Γνωρίζουν, πως όταν οι διάσπαρτες εστίες αντίστασης και αγώνα ξαναβγούν μαζικά στο προσκήνιο, θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναστηθούν κοινωνικές συμμαχίες. Όπως και από την άλλη, η ξαφνική στροφή στήριξης των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών κέντρων προς την Ελλάδα, έχει να κάνει όχι μόνο με τις παροδικές νίκες της τρικομματικής κυβέρνησης, αλλά κυρίως γιατί πλευρές των μέτρων που έχουμε ζήσει στην Ελλάδα, θα κληθούν να εφαρμόσουν οι ίδιες, στην καρδιά του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Κολακεύοντας την ανοχή των ελλήνων, μιλάνε και προς τη δική τους εργατική τάξη. Τα μεγάλα προβλήματα και από αυτή την πλευρά, είναι μπροστά.

3. Τη σύγχυση και την αμηχανία των εργαζομένων, επιτείνει και η εμφάνιση πλέον του ΣΥΡΙΖΑ, πιο καθαρά, πιο άμεσα, ως μιας συστημικής δύναμης, της οποίας τα όρια της πολιτικής και των αυταπατών που έσπερνε ένα προηγούμενο διάστημα, φαίνεται πως εξαντλούνται. Από την άλλη το ΚΚΕ, οδεύοντας προς το συνέδριο του, περιγράφει μια πολιτική για ένα αριστερό 2009, συνδυάζοντάς το με τη στρατηγική προσήλωση στον ανύπαρκτο σοσιαλισμό της Ανατολικής Ευρώπης, και άρνησης αναγνώρισης οποιασδήποτε άλλης φωνής μέσα στην αριστερά, ως άξια να συνομιλήσει μαζί του.

4. Μέσα σε όλο αυτό το κοκτέιλ ενδοσυστημικών αντιφάσεων και αξεδιάλυτων προβλημάτων, η τρικομματική κυβέρνηση του κεφαλαίου, επιτίθεται και διαλύει την κατάληψη στη Βίλλα Αμαλία, ενώ προετοιμάζει σχέδιο διάλυσης άλλων σαράντα καταλήψεων χώρων σε όλη την Ελλάδα το επόμενο διάστημα. Είναι σαφές πως όλες αυτές οι εισβολές της αστυνομίας και του κράτους, αξιοποιούνται και για να στρέψουν τη συζήτηση σε ένα ζήτημα που οξύνει τις πολιτικές αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δεν πρόκειται για το κυρίως θέμα. Η διάλυση χώρων που πλευρές του κινήματος οργανώνουν την πάλη τους, ή τη δράση τους στις γειτονιές της Αθήνας, είναι μια δοκιμή προκειμένου να αποσπαστεί η ανοχή ή και η συμφωνία κοινωνικών στρωμάτων, που τον καιρό της κρίσης, δεν είναι με τους αγώνες, αναζητούν σιδηρά επιβολή της τάξης. Είναι μια επιχείρηση συσπείρωσης των πιο συντηρητικών κομματιών της ελληνικής κοινωνίας. Και ταυτόχρονα μιας επίδειξης δύναμης απέναντι σε όλο το κίνημα, για οποιαδήποτε μελλοντικά αγωνιστικά εγχειρήματά του, πιο γενικά μια επιχείρηση τρομοκράτησης των εργαζομένων. 

5. Υπερασπίζουμε τους αγωνιστές της Βίλα Αμαλίας αταλάντευτα και χωρίς μισόλογα. Να αφεθούν τώρα όλοι ελεύθεροι. Αν τώρα στο στόχαστρο μπαίνουν οι καταλήψεις στέγης, ή οι χώροι συζήτησης και οργάνωσης πλευρών του αντιεξουσιαστικού χώρου, πολύ σύντομα είναι βέβαιο πως οι επιθέσεις στα γραφεία και τους χώρους συνάθροισης των συλλογικοτήτων της αριστεράς, αλλά και του ίδιου του εργατικού κινήματος, θα είναι το επόμενο βήμα, μια που μία ανυποχώρητη απεργία που θα παρακωλύει την μηχανή του κέρδους στην Ελλάδα, για παράδειγμα, θα αποτελεί εθνική υπονόμευση.

6. Μόνο που η συνεπής υπεράσπιση της μαζική πάλης γενικά, της δυνατότητας του εργατικού και επαναστατικού κινήματος να ασκήσει την δική του πολιτική, δεν μπορεί να εξαντλείται σε κινήσεις υπεράσπισης ή αλληλεγγύης μόνο. Αυτό είναι το αυτονόητο. Η πάλη μας κρίνεται από το πώς θα αντιμετωπίσουμε την αστική πολιτική πάνω στα κεντρικά προβλήματα που μας θέτει. Δεν μπορούμε να απαντήσουμε στην επίθεση, αξιοποιώντας, ακόμα και με τον καλύτερο τρόπο, την αντίσταση ενός εργοστασίου, ενός χώρου, ενός κλάδου. Η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία και αυτοκυβέρνηση, χρειάζεται επαναστατική μετωπική λογική, σχέδιο, απαντήσεις έχοντας υπόψη τις ανάγκες του αγώνα και κυρίων των εργαζομένων, αλλά αξιοποιώντας και την πείρα τους, οργάνωση της θεωρητικής πάλης. Τα εγχειρήματα και στην αντικαπιταλιστική αριστερά, που περιμένουν να φορέσουν τα καλά τους στις επόμενες εκλογές, με όποιον από τους εργαζόμενους έχει απομείνει όρθιος για να ψηφίσει, δεν οδηγούν πουθενά. 

7. Σε διάλογο με οργανώσεις του αντικαπιταλιστικού χώρου, τις αμέσως επόμενες μέρες, θα υπάρξουν κάποιες πρώτες κινήσεις δοκιμασίας αυτής της λογικής, και συνδυασμού των αναγκαίων καθηκόντων, με συλλογικότητες και συντρόφους και από την υπόλοιπη Ελλάδα.

Mηχανικός τούρκος


από το τεύχος 69 του Sarajevo

Σύγχρονη αναπαράσταση του “μηχανικού τούρκου”
(το πρωτότυπο κάηκε το 1854).
 Χάρη σ’ ένα σύστημα καθρεφτών, το κάθισμα δεξιά δεν φαινόταν
 ακόμα κι αν το κουτί άνοιγε απ’ όλες τις μεριές.

Στο καιρό της ήταν μια εντυπωσιακή επίδειξη αυτόματης μηχανής ικανής όχι απλά να παίζει σκάκι, αλλά να παίζει αρκετά έξυπνα ώστε να κερδίζει καλούς (και κυρίως διάσημους) παίκτες. Ο “τούρκος” ή “μηχανικός τούρκος” ήταν ένα επίτευγμα μηχανικής και οφθαλμαπατών, που έφτιαξε και παρουσίασε το 1770 ο ούγγρος εφευρέτης διάφορων αυτόματων [1] και συγγραφέας Wolfgang von Kempelen - προκειμένου να εντυπωσιάσει την αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία των Αψβούργων. Για πάνω από 70 χρόνια, ως το 1854, ο “μηχανικός τούρκος” γύρισε την ευρώπη και την αμερική, σαν ένα πολύ δυνατός αυτόματος παίκτης σκακιού, κερδίζοντας διάσημους αντιπάλους όπως ο Ναπολέων Βοναπάρτης ή ο Μπένγιαμιν Φρανκλίνος. Αλλά ο “μηχανικός τούρκος” ήταν εν μέρει μόνο μηχανή. Χάρη σ’ ένα ευφάνταστο και αποτελεσματικό σύστημα καθρεφτών, στο εσωτερικό του μεγάλου κουτιού / τραπεζιού, που αποτελούσε τον μηχανισμό του, καθόταν “αόρατος” απ’ το κοινό (παρότι πάντα επιδεικνυόταν όλο το εσωτερικό πριν από κάθε αγώνα) κάποιος μικρόσωμος και υψηλού επιπέδου παίκτης σκακιού.

Ο “μηχανικός τούρκος” έμεινε στην ιστορία σαν το πλέον διάσημο δείγμα κρυφής σχέσης μεταξύ μηχανής και χειριστή, στο υψηλό επίπεδο των σκακιστικών παρτίδων. Συνεπώς, όταν η amazon σκέφτηκε να δώσει αυτό το όνομα σε ένα on line δίκτυο εργασίας, πιθανότατα να ήθελε απλά να “παίξει με την ιστορία”. Ο σύγχρονος “μηχανικός τούρκος” (Μturk.com) που εγκαινιάστηκε στις αρχές Νοέμβρη του 2005 είναι μια ιστοσελίδα “κοινωνικής δικτύωσης” όπου διάφοροι (συνήθως εταιρείες) σαν “αιτούντες” “παραγγέλνουν” διάφορες δουλειές που γίνονται μέσω υπολογιστών αλλά δεν μπορούν να τις κάνουν ικανοποιητικά τα διαθέσιμα software. Τα Human Intelligence Tasks (HITs) ξεκίνησαν σαν κάποιου είδους “αναγνώριση” ή “λεκτική περιγραφή” - αργότερα εξελίχτηκαν σε πιο σύνθετες ανθρώπινες διανοητικές εργασίες μέσω υπολογιστών. Απ’ την άλλη οι “εργάτες” (που στην αργκώ του σχεδίου αυτού αποκαλούνται και απλά “τούρκοι”) είναι οποιοσδήποτε διατίθεται να αναλάβει την συγκεκριμένη “παραγγελία”, χωρίς να υπάρχει αποκλειστική ανάθεση ή δέσμευση εκ μέρους του “αιτούντος”. Σε ορισμένες περιπτώσεις που χρειάζονται ιδιαίτερα προσόντα, ο “εργάτης” πρέπει να περάσει με επιτυχία ένα σχετικό τεστ. Στο ίδιο σχέδιο περιλαμβάνεται η δυνατότητα των “εργατών” να επιδεικνύουν σε λίστες τις δουλειές που έχουν αναλάβει και διεκπεραιώσει, προκειμένου να βελτιώνουν την ελκυστικότητά τους. 

Ενδεικτικές του αρχικού προσανατολισμού των ζητούμενων HITs ήταν οι περιπτώσεις δύο εξαφανίσεων, που έγιναν το 2007. Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς ο τεχνολόγος υπολογιστών Jim Gray εξφανίστηκε με το γιότ του, και ένας προσωπικός του φίλος (και στέλεχος της amazon) “κατέβασε” και διέθεσε φωτογραφίες και χάρτες της πιθανής περιοχής εξαφάνισης, απ’ την google maps και την google earth, καλώντας κάθε διαθέσιμο “εργάτη” να τους μελετήσει αναζητώντας ίχνη ναυαγίου ή οποιοδήποτε άλλο σημάδι. Ανταποκρίθηκαν “πιάνωντας δουλειά” 12.000 εργάτες / ερευνητές, αλλά ο Gray δεν βρέθηκε. Αντίστοιχη ήταν η περίπτωση της εξαφάνισης του Stene Fosset λόγω πτώσης του ιδιωτικού του τζετ. Δορυφορικές φωτογραφίες της εικαζόμενης περιοχής του ατυχήματος (στις Άνδεις) κομματιάστηκαν σε τμήματα των 85 τετραγωνικών μέτρων, και πάλι κλήθηκε κάθε διαθέσιμος να μελετήσει τις φωτογραφίες αναζητώντας οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι κομμάτι ή κάτι άλλο σχετικό με συντριβή αεροπλάνου. Η έρευνα δεν έβγαλε αποτελέσματα, και ένα χρόνο αργότερα το σημείο του ατυχήματος εντοπίστηκε τυχαία από ορειβάτες, αρκετά έξω απ’ την περιοχή που είχε διοχετευτεί για φωτοαναγνώριση.

Αυτός ο ηλεκτρονικός “μηχανικός τούρκος” είναι μια απ’ τις περιπτώσεις “παροχής υπηρεσιών από πλήθος”, που με την σειρά της αποτελεί μια απ’ τις σύγχρονες (και με προοπτικές) μορφές οργάνωσης και εκμετάλλευσης της μέσω υπολογιστών εργασίας. Απ’ την άποψη του τυπικού των σχέσεων εργασίας το μοντέλο είναι αυτό του “ελεύθερου εργολάβου”, που αναλαμβάνει ένα συγκεκριμένο έργο (συχνά πολύ μικρής διάρκειας) από μια λίστα. Ο εργοδότης, απ’ την άλλη, δεν αναλαμβάνει καμία υποχρεώση εκτός απ’ την (συμφωνημένη εκ των προτέρων) πληρωμή, αν και εμφανίζονται επίσης περιπτώσεις όπου οι εργοδότες του “μηχανικού τούρκου” δηλώνουν ψευδώς ότι “δεν τους κάνει το αποτέλεσμα”, απλά και μόνο για να μην πληρώσουν. Η Amazon δεν ανακατεύεται σ’ αυτές τις συναλλαγές κι ούτε έχει ευθύνη για εξαπατήσεις - τα παράπονα του “εργάτη” διαβιβάζονται στον “αιτούντα”...

Οι εργοδότες έχουν το ελεύθερο να υπολογίζουν την “αμοιβή” που πληρώνουν για τα HITs που ζητούν εικάζοντας τον χρόνο που χρειάζεται για να έρθουν σε πέρας. Συνεπώς οι “αμοιβές” υπολογίζονται συχνά με το πεντάλεπτο ή και με το λεπτό. Για παράδειγμα, για διάφορα “μικροκαθήκοντα” που χρειάζονται πεντάλεπτη “απασχόληση” η μεγαλύτερη αμοιβή είναι μισό δολάριο. Απ’ την άλλη, για συνδυασμό “μικροκαθηκόντων” που πρέπει να γίνει γρήγορα αλλά χρειάζεται περισσότερο χρόνο, το μέσο “ωρομίσθιο” είναι, συνήθως, ένα δολάριο. Το επαναλαμβάνουμε για εμπέδωση: ένα δολάριο την ώρα για ηλεκτρονική διανοητική εργασία, ηλεκτρονική intelligence δουλειά του ενός ή του άλλου είδους, γενικά πάντως όχι ιδιαίτερα “εξειδικευμένη”. Εννοείται πως εάν περισσότεροι αναλάβουν το ίδιο HIT συναγωνιζόμενοι μεταξύ τους, δεν θα πληρωθούν εάν έρθουν “δεύτεροι” ή “τρίτοι”· ή, σε κάθε περίπτωση, εάν το αποτέλεσμα της “απασχόλησής” τους απορριφθεί απ’ τον “αιτούντα”. 

Πρόκειται για μια ηλεκτρονική θάλασσα διαθέσιμης εργασίας, όπου οι εργοδότες μπορούν να “ψαρεύουν” με τους δικούς τους, συγκεκριμένους και μονομερείς όρους. Στις αρχές του 2011 οι διαθέσιμοι “τούρκοι” του συγκεκριμμένου κόλπου ήταν πάνω από 500.000, προερχόμενοι από σχεδόν 200 κράτη. Συν τω χρόνω άρχισαν να διαμορφώνονται κάποιου είδους “ειδικότητες”, οι κάτοχοι των οποίων ονομάζονται με ορολογία video games: “masters”. Στα τέλη του 2012 υπήρχαν δύο τέτοιες ειδικότητες: η κατηγοριοποίηση δεδομένων, και η επισκόπηση φωτογραφιών. 

Οι έρευνες δείχνουν (ή υποθέτουν) ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των “εργατών” αναλαμβάνει HITs περισσότερο “για πλάκα” παρά με την αίσθηση του δουλεύω. Όμως τις μεγάλες χαρές τις κάνουν πολλοί απ’ τους “αιτούντες”. Όπως για παράδειγμα διάφορες εταιρείες νέων τεχνολογιών, που χρησιμοποιούν το Mturk.com σαν ένα φόρουμ επίλυσης διαφόρων προβλημάτων (τους) με σχεδόν μηδενικό κόστος. Όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι ειδικοί τους, το να διατυπώσεις μια μπελαλίδικη ερώτηση με την μορφή HIT συνήθως σημαίνει ότι θα πληρώσεις για την λύση λίγα δολάρια εκεί που, η κανονικά πληρωμένη δουλειά γι’ αυτήν τη λύση, θα κόστιζε χιλιάδες δολάρια.

Υπάρχει ακόμα περισσότερη “πλάκα” στον ηλεκτρονικό “μηχανικό τούρκο” της amazon. H εταιρεία Casting Words για παράδειγμα, μια επιχείρηση απομαγνητοφωνήσεων, φτιάχτηκε κυριολεκτικά πάνω στη δουλειά των ηλεκτρονικών “τούρκων”. Η εταιρεία χρεώνει τους πελάτες της μίνιμουμ 42 σεντς το λεπτό για ηχητικές απομαγνητοφωνήσεις· και πληρώνει τους διαθέσιμους “τούρκους” μάξιμουμ 19 σεντς το λεπτό για την δουλειά. Μόλις γίνει η απομαγνητοφώνηση, το γραπτό “ανεβαίνει” ξανά στο Mturk.com όπου κάποιος άλλος, έναντι ελάχιστων σεντς, κάνει μια πρώτη επιβεβαίωση ποιότητας. Μια δεύτερη επιβεβαίωση ποιότητας μπορεί να γίνει από έναν ακόμα “τούρκο” - το συνολικό έξοδο για την Casting Words μπορεί να είναι άνετα κάτω από 25 σεντς το λεπτό.

Υπάρχουν άλλες εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες που μπορεί να (μας) φαίνονται αστείες, αλλά αποφέρουν κέρδη. Για παράδειγμα, μέσω τηλεφώνου (και με την αντίστοιχη χρέωση) μπορεί να κάνει κανείς οποιαδήποτε ερώτηση, του είδους (για παράδειγμα) εάν ο τάδε ποδοσφαιριστής έβαλε γκολ στο δείνα ματς στο χ λεπτό - συνήθως θέματα που προκύπτουν σαν διαφωνίες σε παρέες, και μπορεί να σέρνονται για ώρα προκαλώντας εκνευρισμό ή στοιχήματα. Η εταιρεία ρίχνει την ερώτηση στο Mturk.com, όπου είτε κάποιος ξέρει την απάντηση είτε την βρίσκει πολύ γρήγορα στο internet. Αμοιβή; Δύο σεντς για κάθε σωστή απάντηση...

Η efficient frontier, μια εταιρεία διαφημιστικής αναζήτησης στο ίντερνετ, έχει βρει την υγειά της χάρη στο Mturk.com. H efficient frontier πληρώνεται από διάφορες επιχειρήσεις για να εντοπίσει ποιές “λέξεις κλειδιά” θα οδηγήσουν τους σέρφερ του δικτύου στα site τους. Χάρη στη φτηνή δουλειά του Mturk.com η efficient frontier μπορεί να πληρώνει τρεις διαφορετικούς “τούρκους” να ψάχνουν κάθε λέξη που μπορεί να σχετιστεί με την συγκεκριμένη φίρμα, και να “ψηφίζουν” ποιά απ’ αυτές τις λέξεις έχει σχέση με το δεδομένο site. Για την efficient frontier το κόστος είναι 4,5 σεντς για κάθε πετυχημένη λέξη κλειδί.

Η skypromote είναι μια άλλη εταιρεία τέτοιου είδους. Αναλαμβάνει να βρίσκει πού πρέπει να κατατάσσεται το site του κάθε πελάτη της για να έχει μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Η skypromote έχει, μέσω Mturk.com, ένα εικονικό “προσωπικό” 120 κατά μέσο όρο “τούρκων”, και μπορεί να πάρει πετυχημένη δουλειά σε καμμιά 300 HITs που τα “ρίχνει” μαζεμένα, μέσα σε 5 ή 6 ώρες, οποιαδήποτε στιγμή του 24ωρου. Πληρώνει μόνο 5 σεντς ανά HIT. Και τ’ αφεντικά της έχουν άποψη (λογικό!) για το πως είναι δυνατό να δέχονται τόσοι πολλοί να πληρώνονται τόσο λίγο. “Φαίνεται ότι πρόκειται για κάτι υβριδικό, μεταξύ του να βγάλεις κάποια λεφτά και να λύσεις έναν γρίφο, μια σπαζοκεφαλιά. Τελικά το αντιμετωπίζουν και σαν άσκηση γνώσεων” λέει ένα απ’ αυτά τ’ αφεντικά, ο Sherwood Stranieri. Μια άλλη διαπίστωσή του είναι, ίσως, πιο εύστοχη: "Είναι ένας τεράστιος ανθρώπινος υπολογιστής, μια μεγάλη μάζα ανθρώπινης προσοχής που σε περιμένει, και δεν τελειώνει ποτέ”.

Η ίδια η amazon, που λάνσαρε αυτό το κόλπο, δεν το έκανε βέβαια για το καλό της ανθρωπότητας. Το 10% κάθε αμοιβής πηγαίνει στην amazon. Κι αν η αμοιβή είναι πολύ μικρή, ας πούμε μισό σέντ, ο “αιτών” χρεώνεται με στάνταρ μίνιμουμ ποσό, 1 δολάριο. Η amazon δεν πληρώνεται και απ’ τους “τούρκους” (επειδή μεσολαβεί να βρουν δουλειά...)· σε σχέση μ’ αυτό κρατάει μόνο την “ηθική ικανοποίηση”. Πράγματι, υπάρχει μεγάλο περιθώριο για καπιταλιστική ικανοποίηση... για όσο καιρό η δουλειά μπερδεύεται με το “παιχνίδι”. Ο “μηχανικός τούρκος” δεν είναι η μόνη εκδοχή αυτού του σκόπιμου μπερδέματος, είναι όμως μια πετυχημένη οφθαλμαπάτη που κρύβει τα ηλεκτρονικά κάτεργα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1 - Έως και “ομιλούσα μηχανή” είχε φτιάξει ο Kempelen - στα σοβαρά.