“Άμα φουρνίζεις καλά ζυμάρια, είναι φτηνό και άκαρδο να τσιγκουνεύεσαι τα υλικά για ένα μικρό, αλλά αναζωογονητικό γεύμα” – αλλά είναι μια χαρά να είναι απλήρωτοι αυτοί που ζύμωσαν και φούρνισαν.
Αυτή είναι η “φιλοσοφία” (όπως μας πληροφορεί η ιστοσελίδα της επιχείρησης) στην αλυσίδα αρτο-ζαχαροπλαστείων “Ble”. Μια αλυσίδα που απασχολεί130 εργαζόμενους και διατηρεί 4 καταστήματα, στην Εγνατία, στην Ερμού, στο City Gate και το”στολίδι της φίρμας στον πεζόδρομο της Αγ.Σοφίας.
Μάλλον, όμως οι μισθοί των εργαζομένων της επιχείρησης δε συγκαταλέγονται στα υλικά που χρησιμοποιεί, καθώς, όπως λένε κι οι ίδιοι στο κείμενό τους…
“…χωρίς ρεπό επί μήνες, με ατέλειωτες υπερωρίες υπέρ της επιχείρησης η οποία ζητούσε όλο και περισσότερα από μας… και φυσικά απλήρωτοι. Με χαρτζηλίκι 300€ το μήνα, αναγκάζοντάς μας να πουλήσουμε εκτός από υλικά και την αξιοπρέπειά μας…”
και πιο κάτω
“…Μας εξανάγκασε σε εικονικές απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις και σε όσους από φόβο για το αύριο μείνανε, το ευχαριστώ ήταν να τους κάνει ιδιωτικά συμφωνητικά με μείωση του 50% του μισθού τους…”
“Και για τα δεδουλευμένα μας;; Όποτε έχει, και αν, θα μας δίνει κάτι…”
Η λύση της κρίσης του καπιταλισμού για τα αφεντικά, είναι η μείωση των μισθών και η εντατικοποίηση της δουλειάς των εργαζομένων τους. Με λίγα λόγια “δε βγαίνει το μαγαζί, δουλέψτε πιο φτηνά και πιο πολύ για να μη χάστε και τα λίγα που σας δίνω”. Είδικά στον επισιτισμό, το έδαφος για τον καινούριο εκβιασμό ήταν στρωμένο και έτοιμο από πριν. Μαύρη εργασία, ελαστικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες είναι ήδη ο κανόνας. Για τα αφεντικά μας αυτός ήταν ένας τρόπος (και πριν την κρίση) να αυξήσουν τα κέρδη τους και να σταθούν απέναντι στους ανταγωνιστές τους. Η “νέα” εργατική νομοθεσία δεν είναι παρά η τυπική επικύρωση της κατάστασης που επικρατεί ήδη “στην πιάτσα” της δουλειάς.
