Σύντροφε κοιμάσαι;

Σύντροφε, κοιμάσαι;

Ήθελα να μου πεις, ξέρεις καμιά σελίδα μαρξισμού
που να βουλιάζουν οι λέξεις στο χαρτί
σαν τη σιωπή μου
στις κόρες των ματιών της;

Ο Πέτρος που κοιμάται στο τσιμέντο
Δίχως φόδρα στο σακάκι
Κάθε πρωί μου έκανε τράκα μια καλημέρα στα κλεφτά
Γιατί τον είχαν για προδότη

Βάλαμε τις στάμνες
Εκεί που έστρωνε την τρύπα κουρελού
Μιλάμε για την δήλωση
Τις ώρες που έμενε σκυφτός
Διαβάζοντας μια περσινή εφημερίδα

Τότε θα’πρεπε να’ταν που μας έπιασε βροχή
Ανάβοντας τσιγάρο είδα το πρόσωπό σου
Στο τζάμι της βιτρίνας
Κάτι ψιχάλες πέσανε στα μαλλιά σου και το σβήσανε

Δίπλα στις στάμνες που κρυώνουν το νερό
Βλέπω πως αν ήταν να διαλέξω
Θα γύριζα κοντά σου
Αν τα κατάφερνα να βρω το σπίτι μου
Θα σε έπαιρνα μαζί μου

Στο θάλαμο κρυώνουν
Με τα πόδια στις κουβέρτες
Με το παλτό στην πλάτη
Θέλω να σου γράψω
Μα τι σε νοιάζει εσένα η σιωπή του
Κάτω από τη βροχή;

Καντάτα σε ποίηση Άρη Αλεξάνδρου, έργο 21 (1976)
Τραγουδούν: Αφροδίτη Μάνου, Σάκης Μπουλάς

Μιχάλης Γρηγορίου

Τα ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ κυκλοφόρησαν σε δίσκο απο την εταιρεια ΛΥΡΑ (3725) το 1977. Ο δισκος αυτος δεν εκανε ποτε μεγαλες πωλησεις, λειτουργησε ομως με πολυ ιδιαιτερο τροπο σε ορισμενους κυκλους και μεχρι σημερα -υστερα απο 20 σχεδον χρονια- μου εχει συμβει να με σταματανε διαφοροι αγνωστοι και να αναφερονται σ’ αυτον.Ο λογος που μετετρεψε τα ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ σε ενα ειδος cult εχει βεβαια αμεση σχεση με τους στιχους του Αρη Αλεξανδρου και με το ιδιαιτερο διανοητικο και πολιτικο κλιμα της μεταδικτατορικης Ελλαδας. Απο την δικια μου πλευρα, εγω αυτο το εργο το ειχα αισθανθει τοτε σαν μια απαντηση στα “Πολιτικα Τραγουδια” του Θ. Μικρουτσικου, με τον οποιο εκεινα τα χρονια συνεργαζομασταν στενα.

Στο εσωφυλλο ο δισκος συνοδευοτανε απο ενα σημειωμα που εγραφε μεταξυ αλλων τα εξης:

Τα ποιηματα του Αρη Αλεξανδρου υπηρξαν για μενα το κινητρο για να καταπιαστω μ’αυτο το εργο. Γραμμενα τα περισσοτερα στην εξορια ειναι στην βαση τους γραμματα σε μια γυναικα,δηλαδη ερωτικα ποιηματα. Ταυτοχρονα ομως αποτελουν και μια πολιτικη μαρτυρια που δυσκολα μπορει κανεις να αγνοησει. Τα ποιηματα αυτα μου δειχνουν για μια ακομα φορα πως πολιτικη τεχνη δεν ειναι αναγκαστικα μονο η τεχνη που μιλαει αμεσα για τα πολιτικα πραγματα. Μεσα στο αδιαχωριστο συμπλεγμα του πολιτισμου τα πολιτικα και τα πολιτιστικα συμβαντα ταυτιζονται γιατι αποτελουν διαστασεις του ιδιου του συνειδητοποιημενου ανθρωπου που προσπαθει να βελτιωσει ταυτοχρονα και τις υλικες και τις ηθικες συνθηκες της ζωης του. Περα απ’ολα αυτα η καντατα ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ αποτελει για μενα μια πρωτη αποπειρα να αντιμετωπισω σοβαρα ενα μεγαλο προβλημα: πως θα μπορουσε δηλαδη να υπαρξει ενα γεφυρωμα αναμεσα σε μια μουσικη που χαρακτηριζεται σαν “σοβαρη” και σε μια μουσικη που λειτουργει σαν “ελαφρια”. Εαν και κατα ποσο πετυχα ενα βημα προς αυτη την κατευθυνση αρμοδιος να το κρινει ειναι ο ακροατης.

Μιχάλης Γρηγορίου

Πηγή: http://www.poiein.gr