Όσο ο ταξικός αντίπαλος επελαύνει, στην αριστερά εμφανίζονται φαινόμενα παλιμπαιδισμού. Δεν λείπουν αυτοί που αρπάζουν το playstation τους και πλάθουν σενάρια "αριστερών" κυβερνήσεων που σώζουν το λαό από την πείνα, είναι ΕΑΜ, σοσιαλισμός και αντιμνημονιακό μπλοκ 3 σε 1, βάζουν τα γυαλιά στους αστούς οικονομολόγους, συγκυβερνούν με τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, αλλά ηγεμονεύουν -πάντα ηγεμονεύουν- , φτιάχνουν τη Κούβα της Μεσογείου μ' ένα τρικ, σε μια στιγμή βρίσκονται "καβάλα στ' άλογο". Το παιχνίδι τους έχει διάφορες πίστες, με αυξανόμενη δυσκολία. Ξεκαθαρίζουν ότι δεν είναι με την Ε.Ε. αλλά αρκεί πρώτα "απλά" να φύγουμε από το ευρώ. Αντιτάσσονται στα εθνικιστικά προτάγματα, αλλά δεν ξεχνούν τον εθνικό ρόλο της Αριστεράς, πάντα μέσα από τα θολά "ταξικά" γυαλιά τους. Δεν είναι με τον "στείρο" κυβερνητισμό, αλλά βλέπουν "ευκαιρίες" και κινηματικές κυβερνήσεις.Άλλωστε στον εικονικό τους κόσμο, η φτώχεια, η ανεργία, η κρίση, ο πόλεμος δεν είναι παρά ζητήματα debate ανάμεσα σε διαφορετικές "αριστερές" περσόνες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τέτοιου "παίχτη", ίσως από τους ριγμένους στη μοιρασιά των χαρακτήρων, ο Π.Γκαργκάνας που δηλωσε στο ΠΡΙΝ μόλις χτες:
"Μια «αριστερή κυβέρνηση» θα ήταν μόνο ευκαιρία για το εργατικό κίνημα και όχι λύση για φιλεργατικά μέτρα, τονίζει ο Πάνος Γκαργκάνας, στέλεχος της εφημερίδας Εργατική Αλληλεγγύη και μέλος του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ."
(...)
"Ρωτούν πολλοί: Αν κληθεί η Αριστερά να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, θα ήταν κάτι αρνητικό;
Όχι δεν θα ήταν. Υπάρχει μια τεράστια πολιτική κρίση. Δεν είναι συνηθισμένη κατάσταση να καταρρέει μια κυβέρνηση που κέρδισε τις εκλογές το 2009 με σαρωτικό τρόπο και ιδιαίτερα όταν η κυβέρνηση αυτή είναι ΠΑΣΟΚ, το κόμμα δηλαδή που έδωσε τις περισσότερες κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση"
(...)
" Δεν είναι έτοιμο ούτε το πολιτικό σύστημα, ούτε ο ελληνικός καπιταλισμός στην έκταση της κρίσης που αντιμετωπίζει να πει «δεν πειράζει, να κάνουμε πρωθυπουργό τον Τσίπρα». Άρα θα είναι όξυνση της κρίσης μια νίκη της Αριστεράς."
(...)
"Μιλήσατε για μη εμπιστοσύνη στη γραφειοκρατία. Μετά και την τελευταία στάση της ΓΣΕΕ στο λεγόμενο κοινωνικό διάλογο, η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις συγκεντρώσεις της συνομοσπονδίας δικαιολογείται;
...Όταν γίνεται αγώνας, δεν νικά με διάσπαση. Οι απεργοί πρέπει να είναι ενωμένοι και όλοι μαζί στην περιφρούρηση, ανεξάρτητα από το αν έχουν αυταπάτες για τον Παναγόπουλο."
(...)
"Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δέχεται την κριτική ότι δεν είναι παρά συγκυριακή εκλογική συγκόλληση οργανώσεων. Πώς απαντάτε σε αυτό;
Πρώτα απ’ όλα να μην υποτιμούμε ακόμη και τη συγκυριακή εκλογική συγκόλληση."
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να νιώσει έκπληξη απο τις θέσεις του Π.Γκαργκάνα. Το ΣΕΚ του οποίου ηγείται , έχει μακρύ ιστορικό, "κομβικότατων" παρεμβάσεων στο ιστορικό προτσές, στηρίζοντες άλλοτε ΠαΣοΚ, άλλοτε Μπουτάρη, αλλά κι επικροτώντας παλαιότερα την "νίκη" της Αριστεράς με τις 13 στις 15 σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις στην Ε.Ε. της δεκαετίας του 90, π.χ. τον "εργατικό" Τόνι Μπλαίρ...
Δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να αφήσουμε τους κυρίους αυτούς να παίξουν στη γωνίτσα τους, να "νικούν" και να "ηγεμονεύουν" στα "πλατιά" τους ακροατήρια, αν δεν υπήρχαν συναγωνιστές, που θυσιάζουν τον αγώνα τους και την προσπάθεια τους, ρίχνοντας νερό σ' ένα μύλο που οδηγείται προς ένα ακίνδυνο περιθώριο. Τόσο ακίνδυνο, μάλιστα, που κανείς δεν ξέρει, αν σε κάποια μεθαυριανή στροφή της ταξικής πάλης δεν μπορεί γίνει ακόμη και συστημικά χρήσιμο...
avanti_maestro
Ολόκληρη τη συνέντευξη του Π.Γκαργκάνα στο ΠΡΙΝ (5/2/12) μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.
Mια κυβερνηση της Αριστερης Σοσιαλδημοκρατιας της αλιθινης Αριστερης Σοσιαλδημοκρατιας με προγραμμα αναδιανομη του πλουτου Κοινωνιοκοποιησεις τραπεζων εποειχειρησεων ριξης με την ΕΕ αν ειναι απαραιτητο διαγραφης χρέους θα εφερνε λυση στο λαο μας. Ο Ολαφ Παλμε και το Σουηδικο μοιντελο και ολο ισως το Σκανδιναβικο Δανια κλπ εδειξαν πρωτογνερες κοινωνικες κατακτισεις που ακομα και σημερα που ως ενα βαθμο υποβαθμιζονται δεν συγκρινονται με τις καταρεουσες προ δεκαετιων ανατολικες δικτατοριες με τις νομεκλατουρες κλπ που απο τα τεραστια ελειματα κατερευσαν ως χαρτινοι πυργοι. Η Αριστερα θα πρεπει να σταματισει να σερνεται πισω απο το κομμα της βαρκιζας και να δημιουργισε Κοινωνικοπολιτικο μετωπο με 2 στοχους να σταματισει μεσω τις ταξικης συγκρουσης τα μετρα και να βαλει πλωρη για εξουσια οι Κουβελιδες και αυτοι πρεπει να απομονοθουν και οι υπολιποι να σταματισουν την επαναστατικη γυμναστικη
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστερος Σοσιαλδημοκρατης
Εφόσον είναι η τρίτη φορά που διαβάζω το ίδιο σχόλιο σου, από άλλα ιστολόγια, καταρχήν πρέπει να πω ότι συμφωνώ με την απάντηση του praxis. Επίσης πως η θέση σου είναι τίμια και ειλικρινής, σε αντίθεση με ότι έχουμε συνηθίσει στα πλαίσια της αριστεράς, όπου η ίδια σοσιαλδημοκρατική πρόταση επανέρχεται διαρκώς κάτω από έναν "αντικαπιταλιστικό" μανδύα.
ΔιαγραφήΣτην ουσία τώρα:
1. Ζούμε μια εποχή που οι "δημοκρατικοί" βαθμοί ελευθερίας του πολιτικού προσωπικού, εκμηδενίζονται. Αυτό έχει να κάνει με δύο παράγοντες: Πρώτον την δομική κρίση του καπιταλισμού, παγκοσμίως, που δεν επιτρέπει να "χαθεί" ούτε σταγόνα παραγόμενης υπεραξίας, στον βωμό της πρωτοφανούς όξυνσης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και δεύτερον στην συνολική ήττα του εργατικού και επαναστατικού κινήματος σε ανατολή και δύση.
2. Μαζί τους καταρρέουν και οι μορφές "ενσωμάτωσης" της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Να στο πω, ίσως πιο λαϊκά κατανοητά, το κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται να "παζαρέψει" μερίδιο προς όφελος των καταπιεζόμενων κοινωνικών στρωμάτων, γιατί θεωρεί πως παίζει δίχως σοβαρό αντίπαλο.
3. Αν εξετάσουμε την σοσιαλδημοκρατία, σαν αστική προσπάθεια ενσωμάτωσης των πιο επικίνδυνων εργατικών αντιστάσεων, που αναπτύχθηκε μάλιστα σε τέτοιες εποχές, τότε κάθε επιστροφή της, ακόμη και με "αγνές" προθέσεις, δεν είναι παρά μια εν δυνάμει, αστική επιλογή, μόνο και μόνο όταν και εάν το εργατικό κίνημα αποκτήσει, τοπικά ή παγκόσμια, τόσο οξυμένα επαναστατικά χαρακτηριστικά, που θα απειλεί την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου. Χαρακτηριστικότατο ιστορικό παράδειγμα της σοσιαλδημοκρατίας, ο ρόλος της στην προλεταριακή εξέγερση των Σπαρτακιστών της Γερμανίας.
Ευχαριστώ αλλα για εμενα ο τιτλος Αριστερος Σοσιαλδημοκρατης ειναι τιτλος τιμης το γεγονος οτι στην Ελλαδα αλειωθηκε βαναυσως λογο ΠΑΣΟΚ κλπ αλλα και της γενικοτερης στροφης της Σοσιαλδημοκρατιας παγκοσμια δεν με πτωει θα αισθανομουν πιο ασχημα αν ελεγα πως ειμουν Κομμουνιστης βλεποντας σημερα την κομμουνιστικη Κινα με μισθους 1 ευρω το 65 ωρο η την Κορεα η παλιοτερα της Σοβιετικη Ενωση κλπ κλπ Αντιθετα η Αρ.Σοσιαλδημοκρατια στις Σκανδιναβικες χωρες η στην Λατινικη Αμερικη (Τσαβες κλπ) αλλα ακομα και στην οικοδομισει Κοινωνικου κρατους στην Ευρωπη μεσω αγωνων κλπ. Αμα δεις το εργασιακο καθεστως οπως διαμορφοθηκε στις Σκανδιναβικες χωρες για παραδειγμα το 1979 και το αντιστοιχο στη ΕΣΣΔ δλδ παροχες κοινωνικες ελευθερια θα δεις ποσο ανωτερο ηταν και ειναι διοτι η δικτατοριες λογω γιγαντιεων εληματων επεσαν αρα ο χαρακτιρισμος αστικος η οχι αντικαπιταλιστικος η οχι ειναι σχετικος. Τωρα για τους Σπαρτακιστες συμφωνω ως ενα βαθμο οτι ηταν λαθος η αντιμετωπισει αλλα λαθος δεν ηταν η βιαιη ακαταστολη της εξεγερσης των Ανατολικο Γερμανων το 1953.Κοινωνια σημερα σφαδάζει καλως η κακως προοπτικη ενοπλου περασματος στον Σοσιαλισμο ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ο λαος δεν παιρνει τα οπλα (να η επαναστατικη Γυμναστικη που λεγαμε) το εκανε και προδωθηκε (Λιβανος Καζερτα Βαρκιζα κλπ κλπ) συμφωνο στις σκληρες ταξικες συγκρουσης στο σημερα σημερα πρεπει να απαντησουμε στις επιθεσεις της Τροικας κεφαλαιου κλπ αλλα πρεπει να οικοδομισουμαι συνθικες για ενα καλυτερο αυριο το κεφαλαιο προτιμα μια ουτοπικη αριστερα που ονειρευται επαναστασεις και Σοβιετικες Ενωσεις παρα μια Αριστερα που στοχευει στον σοσιαληστικο μετασχηματισμο στο σημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστερος Σοσιαλδημοκρατης