Πιστολέρο

Τα πρόσφατα γεγονότα στις εκδόσεις Ίνδικτος δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά κανόνας για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε όλη την Ελλάδα. Η κρίση μετατρέπεται εντέχνως σε ευκαιρία, για εκατοντάδες επιχειρηματίες, φορτώνοντας τις, πραγματικές ή εικονικές ζημίες, στη πλάτη των εργαζομένων. Ευκαιρία, φυσικά, νέας κερδοσκοπίας στη πλάτη μας.

Η Ίνδικτος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, όμως, για έναν κλάδο ο οποίος ευαγγελίζεται την, υποτίθεται, επιμορφωτική του διάσταση, τον κλάδο των βιβλιοπωλών και εκδοτών. Απέναντι στο κράτος, οι μεγαλοεκδότες, καρπώνονται την, υπαρκτή, κοινωνική διάσταση του προϊόντος, κερδίζοντας έτσι, τόσο στο ΦΠΑ*, όσο σε κρατικές επιδοτήσεις και ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις. Όπως σε κάθε πλευρά του κανιβαλικού συστήματος που ζούμε, έτσι κι εδώ, οι ζώνες επιρροής γύρω από το πολιτικό προσωπικό, παίζουν σημαντικό ρόλο, στο μοίρασμα της πίτας. Απέναντι όμως στη κοινωνία και τους εργαζόμενους, οι εκδότες και τα μεγάλα βιβλιοπωλεία που λυμαίνονται τον χώρο, έχουν να προσφέρουν ακριβό βιβλίο (για την ακρίβεια το ακριβότερο βιβλίο στην ευρωζώνη) από τη μια και από την άλλη απλήρωτη εργασία και ξεζούμισμα της εργατικής μας δύναμης.

Ο Μανώλης Βελιτζανίδης, αφεντικό των εκδόσεων Ίνδικτος, παίζει καλά αυτό το βρώμικο παιχνίδι. Την ίδια στιγμή που κρατά απλήρωτους για περίπου 8 μήνες τους εργαζόμενους του υποκαταστήματος του στη Θεσσαλονίκη, τυπώνει νέες εκδόσεις στη Γερμανία. Τριγυρίζει στους κύκλους των αστών διανοουμένων, ως άνθρωπος με άποψη, ήθος και καλλιέργεια, ενώ αρνείται να εμφανιστεί μπροστά στους εργαζόμενους του. Αντλεί την υπεροψία του από την υψηλή του "κουμπαριά" με τον Α.Λοβέρδο, κάτι που τον είχε οδηγήσει να είναι μέχρι πρότινος σύμβουλος της κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου. Υπεροψία που συναντάται σε όλα τα μεγάλα αφεντικά του κλάδου, σε σημείο που μπορούμε να πούμε πως αποτελεί χαρακτηριστικό της τάξης τους.

Είναι καιρός, όμως, να βάλουμε στη θέση τους τα φαινόμενα Βελιτζανίδη. Το βιβλίο, σαν κοινωνικό αγαθό πρώτης ανάγκης, και όχι σαν είδος πολυτελείας όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι διάφοροι "ειδικοί" του κλάδου, πρέπει να επιστρέψει στη κοινωνία. Η διάχυση της γνώσης, της επιστήμης, της λογοτεχνίας και της τέχνης, δεν μπορεί να είναι υπόθεση εμπορική και κερδοσκοπική. Γι' αυτό ακριβώς θα πρέπει να περάσει στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων. Το παράδειγμα των "Εκδόσεων των Συναδέλφων" που ξεκίνησε στην Αθήνα θα πρέπει να βρει μιμητές και σε άλλες πόλεις, αλλά και στον τομέα της λιανικής. Κι αν αυτό το παράδειγμα μοιάζει σταγόνα σε έναν ωκεανό κλεισίματος βιβλιοπωλείων και εκδόσεων, τότε άμεσα και όχι αργότερα, θα πρέπει η ιδέα της αυτοοργάνωσης και της κατάληψης του εκδοτικού κόσμου από τους εργαζόμενους, να αποκτήσει  σάρκα και οστά.

avanti_maestro

*Το βιβλίο έχει μειωμένο ΦΠΑ 6,5%

Διαβάστε περισσότερα: http://alioannidou.blogspot.com/2012/01/blog-post.html