Οι σύγχρονοι σκλάβοι της Amazon

Στιγμιότυπο από το ρεπορτάζ του ARD

Σάλο έχει προκαλέσει στη Γερμανία το ντοκιμαντέρ του ARD που καταγγέλλει ότι η Amazon προσέλαβε προσωπικό ασφαλείας που σχετίζεται με νεοναζιστική οργάνωση για να εκφοβίζει τους αλλοδαπούς υπαλλήλους της.

Στο ντοκιμαντέρ καταγράφεται η πολιτική της Amazon απέναντι στους 5.000 υπαλλήλους από όλη την Ευρώπη που προσέλαβε για να εργαστούν προσωρινά στα κέντρα συσκευασίας και διανομής στη Γερμανία.Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, στα ξενοδοχεία όπου διέμεναν οι εργάτες, είναι διαρκώς παρόντες φύλακες από την εταιρεία HESS Security, οι οποίοι φορούν μαύρες στολές, μπότες και έχουν όλοι στρατιωτικού τύπου κούρεμα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι φύλακες προσελήφθησαν για να "διατηρούν την τάξη".

Μάλιστα, προβλήθηκε φωτογραφικό υλικό που αποδείκνυε ότι οι φύλακες συχνά έψαχναν στα υπνοδωμάτια και τις κουζίνες όπου διέμεναν οι εργάτες, οι οποίοι σε μαρτυρίες τους εμφανίζονται φοβισμένοι. Σύμφωνα με μία ισπανίδα, οι φύλακες τους έλεγαν ότι εκείνοι είναι ο νόμος. Μία άλλη γυναίκα κατήγγειλε ότι την πέταξαν έξω από το δωμάτιο που μοιραζόταν με άλλες πέντε επειδή στέγνωσε τα ρούχα της στο καλοριφέρ.

Αρκετοί από τους φύλακες φαίνεται να φορούν ρούχα βερολινέζικης φίρμας που έχει ταυτιστεί με την ακροδεξιά στη Γερμανία ενώ υποσημειώνεται ότι η Amazon έχει σταματήσει να πουλά τα ρούχα της συγκεκριμένης εταιρείας από το 2009. Οι ρεπόρτερ που επιμελήθηκαν το ντοκιμαντέρ ανέφεραν ότι οι φύλακες της HESS τους έδιωξαν από τα ξενοδοχεία όπου διέμεναν μαζί με τους εργάτες όταν διαπίστωσαν ότι είχαν κάμερες πάνω τους και καθώς αρνήθηκαν να τους παραδώσουν το υλικό, τους κράτησαν επί μία ώρα πριν παρέμβει η αστυνομία και αφεθούν ελεύθεροι.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι εργάτες στα διαμετακομιστικά κέντρα είχαν οκτάωρες βάρδιες όπου συσκεύαζαν τα προϊόντα της εταιρείας. Φτάνοντας στη Γερμανία έμαθαν ότι θα πληρωθούν λιγότερο από όσο είχαν αρχικά συμφωνήσει αλλά δεν είχαν επιλογή καθώς εάν αρνούνταν θα έπρεπε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

Παρά την αίσθηση που προκάλεσε το ρεπορτάζ και το γεγονός ότι η ιστοσελίδα της Amazon στο Facebookκατακλύστηκε από παράπονα, δεν υπήρξε επίσημο σχόλιο από την HESSSecurity ή την Amazon.

(Πηγή: Independent) – enet.gr

via: Οικοδόμος

Με νόμο κάθε Δεκέμβριο θα καθορίζεται ο κατώτατος μισθός

Ο υπουργός Εργασίας θα εισηγείται με πρόταση νόμου στη Βουλή τον κατώτατο μισθό υπαλλήλων και το κατώτατο ημερομίσθιο των εργατοτεχνιτών.

Με νόμο που θα φέρνει για ψήφιση στη Βουλή κάθε Δεκέμβριο ο υπουργός Εργασίας, ύστερα από εξάμηνη μελέτη και διαβούλευση με επιστημονικούς φορείς, κοινωνικούς εταίρους άλλους παράγοντες της αγοράς, υπό το ΚΕΠΕ και τον ΟΜΕΔ αντίστοιχα, θα καθορίζεται ο ελάχιστος, για κάθε εργαζόμενο ο οποίος δεν "καλύπτεται" από σύμβαση εργασίας, νομοθετημένος κατώτατος μισθός και το ημερομίσθιο.

Η διαδικασία και τα κριτήρια καθορίζεται στο τελικό σχέδιο της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου που παρέδωσε στην τρόικα η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας.

Το τελικό σχέδιο προβλέπει:

1. «Την εφαρμογή του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και ημερομισθίου για τους υπαλλήλους και εργατοτεχνίτες της χώρας των οποίων η αμοιβή δεν ρυθμίζεται από συλλογική σύμβαση εργασίας. Ατομικές συμβάσεις εργασίας και συλλογικές συμβάσεις εργασίας κάθε είδους δεν επιτρέπεται να ορίζουν μηνιαίες τακτικές αποδοχές ή ημερομίσθιο πλήρους απασχόλησης υπολειπόμενες από το νομοθετικώς καθορισμένο κατώτατο μισθό και ημερομίσθιο».

2. «Το ύψος του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου θα καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τις προοπτικές ανάπτυξής της, τα επίπεδα παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας, την επίτευξη και διατήρηση υψηλού επιπέδου απασχόλησης, τις ανάγκες των εργαζομένων και της οικογένειάς τους, σε σχέση με το επίπεδο μισθών και ημερομισθίων, το κόστος ζωής, τις παροχές κοινωνικής ασφάλισης και το βιοτικό επίπεδο των αμειβομένων με αυτόν».

3. «Ο νομοθετημένος κατώτατος μισθός και ημερομίσθιο διαφοροποιείται με συγκεκριμένους συντελεστές που εφαρμόζονται για τους παράγοντες της ηλικίας νέων κάτω των 25 ετών και της προϋπηρεσίας, όπως αυτοί ορίζονται στο ν. 4093/2012» (δεν αλλάζουν τα κλιμάκια και παραμένει ο χαμηλότερος μισθός για τους νέους).

Η διαβούλευση

4. «Για τον ορισμό του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου διεξάγεται διαβούλευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και της κυβέρνησης με την τεχνική και επιστημονική υποστήριξη, εξειδικευμένων επιστημονικών, ερευνητικών και συναφών φορέων σε θέματα οικονομίας και ιδίως οικονομίας της εργασίας, κοινωνικής πολιτικής, καθώς και εργασιακών σχέσεων και τον συντονισμό από Επιτροπή».

Οι κοινωνικοί εταίροι που μετέχουν στη διαβούλευση είναι:

α) Εκ μέρους των εργαζομένων όλης της χώρας η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ) και λοιπές δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές που εκπροσωπούν εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα σε εθνικό επίπεδο και προτείνονται από τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος ή καλούνται από την Επιτροπή Συντονισμού της διαβούλευσης.

β) Εκ μέρους των οργανώσεων των εργοδοτών ευρείας εκπροσώπησης εργοδοτικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ), η Ένωση Εμπορικών Συλλόγων Ελλάδος (ΕΣΕΕ), ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), και λοιπές εργοδοτικές οργανώσεις που προτείνονται από αυτούς ή καλούνται από την Επιτροπή Συντονισμού της διαβούλευσης.

5. Η διαβούλευση συντονίζεται από τριμελή Επιτροπή αποτελούμενη από τον πρόεδρο του ΟΜΕΔ, ως πρόεδρο, ένα πρόσωπο κύρους ως εκπρόσωπο του υπουργού Οικονομικών και ένα πρόσωπο κύρους ως εκπρόσωπο του υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, με τη γραμματειακή υποστήριξη των υπηρεσιών του ΟΜΕΔ».

Ο νόμος

«Εντός του μηνός Δεκεμβρίου κάθε έτους ο υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας εισηγείται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, με πρόταση νόμου τον κατώτατο μισθό υπαλλήλων και το κατώτατο ημερομίσθιο των εργατοτεχνιτών, λαμβάνοντας υπόψη το Πόρισμα Διαβούλευσης, όπως αυτό υποβλήθηκε και συντάχθηκε κατά την παραπάνω διαδικασία».

Το χρονοδιάγραμμα

Η Επιτροπή Συντονισμού της διαβούλευσης: Θα στέλνει έγγραφη πρόσκλησης εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου του μηνός Μαΐου κάθε έτους προς εξειδικευμένους επιστημονικούς ερευνητικούς και λοιπούς φορείς, μεταξύ των οποίων, η Τράπεζα Ελλάδος, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΕΣΣΕ/ΑΔΕΔΥ (ΙΝΕ ΓΕΣΣΕ), το Ινστιτούτο ΙΜΕ ΓΕΣΕΒΕΕ, το Ινστιτούτο Βιομηχανικών και Οικονομικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), το Ινστιτούτο του ΣΕΤΕ (ΙΝΣΕΤΕ), το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) για να συντάξουν Εκθεση προς υποβολή έως την 20ή Ιουλίου κάθε έτους για την αξιολόγηση του ισχύοντος νομοθετημένου κατωτάτου μισθού και ημερομισθίου με εκτιμήσεις για την πιθανή προσαρμογή τους στις επίκαιρες οικονομικές συνθήκες.

Θα σχηματίζει φάκελο με τις εκθέσεις των εξειδικευμένων επιστημονικών και ερευνητικών φορέων και των παραγόντων διαφοροποίησης του κατωτάτου μισθού και ημερομισθίου και θα τον στέλνει στους εκπροσώπους των κοινωνικών εταίρων για την έκφραση της γνώμης τους, με υποβολή υπομνήματος και της κατά την κρίση τους τεκμηρίωσης για την αναπροσαρμογή του ισχύοντος νομοθετημένου κατωτάτου μισθού και ημερομισθίου.

Θα διαβιβάζει το υπόμνημα και την τεκμηρίωση κάθε διαβουλευόμενου προς τους λοιπούς εκπροσώπους των κοινωνικών εταίρων και την Εκθεση των εξειδικευμένων επιστημονικών, ερευνητικών φορέων το αργότερο μέχρι την 30ή Σεπτεμβρίου κάθε έτους, στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), για τη σύνταξη του Σχεδίου Πορίσματος Διαβούλευσης.

Το Σχέδιο του Πορίσματος Διαβούλευσης ολοκληρώνεται το αργότερο μέχρι την 30ή Οκτωβρίου κάθε έτους και διαβιβάζεται αμελλητί στην Επιτροπή Συντονισμού της διαβούλευσης, στον υπουργό Οικονομικών και τον υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, ενώ κοινοποιείται στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ) και στον Πρόεδρο της Βουλής μέχρι την 15 Νοεμβρίου κάθε έτους.

Ποιοι μετέχουν

Στη διαβούλευση θα μετέχουν η ΓΣΕΕ και λοιπές δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές που εκπροσωπούν εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα σε εθνικό επίπεδο. Εκ μέρους των οργανώσεων των εργοδοτών ευρείας εκπροσώπησης εργοδοτικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ και λοιπές εργοδοτικές οργανώσεις.

Πηγή: ΔΙΚΤΥΟ Επισφαλώς Εργαζομένων - Ανέργων

Κοινωφελής, ενοικιαζόμενη εργασία: Το νέο κοινωνικό μοντέλο εργασιακής εκμετάλλευσης και ο ρόλος των ΜΚΟ ως σύγχρονα δουλεμπορικά

Της Έφης Πανοτοπούλου

Εδώ και καιρό, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, πραγματοποιείται ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους. Κατάργηση ΣΣΕ, επιδομάτων, επιβολή ατομικών συμβάσεων. Το παραγωγικό μοντέλο που υιοθετείται, στηρίζεται στο χαμηλό κόστος, στην παράνομη και νόμιμη ευελιξία, ουσιαστικά στην εθελοντική εργασία. H ανεργία έχει αγγίξει ποσοστά πρωτοφανή, αλλά το σύστημα εκμετάλλευσης πάντα βρίσκει τη λύση, και σε αγαστή συνεργασία με τα γραφειοκρατικά συνδικάτα και τα εργατικά κέντρα, προωθούν και νομιμοποιούν την ενοικιαζόμενη εργασία.

Η θεσμοθέτηση της ενοικιαζόμενης εργασίας, με τη δημιουργία των εταιριών προσωρινής απασχόλησης (ΕΠΑ) και των ιδιωτικών γραφείων εύρεσης εργασίας (ΙΓΕΕ), η θέσμιση των "κοινοτικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων" μαζί με το ρόλο των ΜΚΟ δημιουργούν το πλαίσιο των προγραμμάτων "κοινωφελούς" εργασίας.

Πρόκειται για προγράμματα πεντάμηνης διάρκειας που απευθύνονται σε περίπου 57.000 ανέργους, με αμοιβή 625 ευρώ το μήνα, ανεξάρτητα από την ειδικότητα τους, χωρίς επιδόματα αδείας, δώρα γιορτών, τριετίες ή άλλα επιδόματα που απορρέουν από τις σπουδές και την ειδίκευση του εργαζομένου. Μεσολαβητές για την πρόσληψη ανέργων ή αλλιώς "ενοικίαση" είναι οι διάφορες ΜΚΟ που μετατρέπονται σε γραφεία ενοικίασης εργαζομένων, τσεπώνοντας για τη μεσολάβηση τους ποσό που αντιστοιχεί στο 5% της μισθολογικής εισφοράς, προκειμένου να καλύψουν πάγιες και διαρκείς θέσεις στους δήμους, στις περιφέρειες, ακόμα και σε νοσοκομεία. Ουσιαστικά, οι ανακυκλώσιμοι εργαζόμενοι σε αυτά τα προγράμματα καλύπτουν θέσεις άσχετες με το αντικείμενο πρόσληψής τους και αντικαθιστούν συμβασιούχους στο δημόσιο που απολύθηκαν ή μόνιμους που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.

Σε αυτή τη διαδικασία, σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα, έχουν εμπλακεί περίπου 125 ΜΚΟ, πολλές από αυτές "μαϊμού", οι οποίες για τις υπηρεσίες τους θα πάρουν δισεκατομμύρια από εθνικά και κοινοτικά κονδύλια, ενώ τους νέους ανέργους που θα απασχολούν, θα τους ''ωφελούν" δίνοντας ψίχουλα αντί μισθού.

Η ΓΣΕΕ το μεγαλύτερο δουλεμπορικό

Μία από τις μεγαλύτερες τέτοιες εταιρίες ενοικίασης είναι η ίδια η ΓΣΕΕ, η οποία, μέσω του κέντρου επαγγελματικής κατάρτισης (ΚΕΚ) του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) αλλά και των διαφόρων Εργατικών Κέντρων, μετατράπηκε σε ΜΚΟ και απασχολεί σχεδόν 20.000 άτομα. Η ΓΣΕΕ είναι αυτή που εφάρμοσε πρώτη τις χειρότερες σχέσεις εργασίας, καταπατώντας την ίδια την εθνική συλλογική σύμβαση που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται, διαμορφώνοντας μια νέα γενιά πελατών-ψηφοφόρων και δίνοντας το έναυσμα μετατροπής των συνδικάτων σε ΜΚΟ, αναπαράγοντας την κυρίαρχη ιδεολογία περί "ωφέλειας" των νέων εργαζομένων. 

Τα παραδείγματα αυθαιρεσίας και παρανομίας πολλά: η ΓΣΕΕ, ως εργοδότρια, υποχρεώνει τους εργαζόμενους στα ΚΟΧ να υπογράψουν συμβάσεις "κατά παρέκκλιση" της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, εκβιάζει τους εργαζόμενους στα Γιάννενα πως αν προβούν σε επίσχεση εργασίας διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους, θα δημιουργήσουν προβλήματα στην εκταμίευση των κονδυλίων και κατά συνέπεια στην καταβολή των αποδοχών τους. Απείλησε τους εργαζόμενους στο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ στο Βόλο με απόλυση αν συμμετείχαν στην 48ωρη απεργία που η ίδια η ΓΣΕΕ είχε προκηρύξει (6/7/11).

Μοντέλο εργασίας προς γενίκευση

Κάποιες ΜΚΟ υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις όπου η εργοδότρια ΜΚΟ θέτει τον όρο ότι δεν θα ευθύνεται σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμών ή ενσήμων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μία ΜΚΟ στη Κρήτη, η οποία πρότεινε σύμβαση όπου αναγραφόταν ότι δεν θα ευθύνεται ακόμα και για τη μη πληρωμή των εργαζομένων σε περίπτωση που δεν εκταμιευθεί το σχετικό κονδύλι. 

Είναι πασιφανές ότι για τον κρατικό μηχανισμό, τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και τις ισχύουσες πολιτικές, οι άνεργοι δεν αντιμετωπίζονται ως εργαζόμενοι, "θύματα" του κοινωνικού κανιβαλισμού, αλλά ως "ευπαθής κοινωνική ομάδα". Με αυτή τη λογική, οι άνεργοι δεν μπορούν να εργάζονται κανονικά, αλλά "ωφελούνται" λαμβάνοντας ένα πενιχρό ποσό επιβίωσης σε τακτά χρονικά διαστήματα και εφόσον δείξουν καλή διαγωγή και υποταγή στα αφεντικά των διάφορων ΜΚΟ, θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν δωρεάν εργασία στο δημόσιο-κοινωφελή τομέα της οικονομίας.

Όσοι εργάζονται σε αυτά τα προγράμματα ήδη βιώνουν συνθήκες εργασιακής σκλαβιάς (αμφισβήτηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων όπως άδειες, υπερωρίες, δικαίωμα στην απεργία) που προμηνύουν την καθολική εφαρμογή αυτού του δουλεμπορίου σε όλους τους χώρους εργασίας (δημόσιο και ιδιωτικό τομέα). 

Για να κρατηθεί ζωντανό αυτό το απάνθρωπο σύστημα εκμετάλλευσης, το μοντέλο του εργαζόμενου που προτάσσεται είναι εκείνο του άμισθου, του υποταγμένου, του σκλάβου σε στρατόπεδα εξαναγκαστικής εργασίας και ομήρου στις ορέξεις των αφεντικών. 

Όσον αφορά τις συμβάσεις, από τη στιγμή που τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αποτελούν συμβάσεις εργασίας, ισχύουν οι αρχές του εργατικού δικαίου σχετικά με αμοιβές, άδειες, δικαίωμα στην απεργία, παρ' όλο που το ΦΕΚ αφήνει επίτηδες ασαφείς σχετικές ρυθμίσεις στοχεύοντας στην αδυναμία των εργαζομένων για διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Αποτέλεσμα αυτού του παραλογισμού είναι ότι οι εργοδότες, ενώ έχουν απλήρωτους τους εργαζόμενους σε αυτά τα προγράμματα, τους παραπέμπουν στο Υπουργείο Εργασίας, το οποίο εμφανίζεται αναρμόδιο.

Συνεπώς, η εναλλαγή ανέργου-εργαζόμενου, που τείνει να γίνει εργασιακό καθεστώς, αφενός, στοχεύει στον κατακερματισμό του εργαζόμενου προσφέροντας φτηνή εργασία στον κρατικό μηχανισμό, αφετέρου, λειτουργεί ως μέσο τρομοκρατίας προς όλους τους ανέργους, καθιστώντας σαφές ότι όποιος θέλει να εργαστεί πρέπει να αποδεχτεί τους όρους εργασιακής "σκλαβιάς", γιατί «η ουρά είναι μεγάλη».

Απέναντι στη στοχευμένη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» από ΟΑΕΔ, Δήμους, ΜΚΟ, ΓΣΕΕ, Κράτος, που νομιμοποιούν την ενοικιαζόμενη εργασία, πρέπει να δημιουργηθούν εστίες αντίστασης, παρ' όλο που η μάχη φαντάζει άνιση. Να γίνει συνείδηση ότι το "δίκαιο" δεν θα επιτευχθεί μόνο μέσα από κινήσεις σε νομικό επίπεδο, αλλά μέσα από αυτοοργανωμένες, οριζόντιες δομές και συλλογικές διαδικασίες ζυμώσεων και αλληλεγγύης. Ν' ακούμε και να μοιραζόμαστε. Να σκεφτόμαστε και να προτείνουμε, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν στην κατάλυση αυτού του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. 

Παραφράζοντας τους γνωστούς στίχους του Καβάφη:

Αν δεν μπορείς, προς το παρόν, να αλλάξεις τη ζωή σου

πρoσπάθησε, τουλάχιστον, να μην την εξευτελίζεις.

Από το 10ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας Δράση

ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ

Την Πέμπτη 28/03, η διοίκηση της ICAP, μίας από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις
στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, ανακοίνωσε μειώση
μισθού 15-20% σε όλους τους agents του 1ου (Cycle) και 2ου (Contact Center)
ορόφου. Η μείωση αφορά όσους agents αμείβονται με 330Ε (καθαρά) και πάνω και
είναι η δεύτερη που γίνεται μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο σε εργαζόμενους της
εταιρείας. Η πρώτη μείωση έγινε μετά την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων,
ενώ η δεύτερη έρχεται ακριβώς την περίοδο που παύει να ισχύει η Εθνική Γενική
Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Τη χρονική στιγμή που ανακοινώνονται αυτές οι
μειώσεις στο πιο χαμηλά αμειβόμενο προσωπικό, η ICAP είναι μία από τις εταιρείες
που θα επωφεληθεί από την πρόσφατη ανακοίνωση προγραμμάτων του ΟΑΕΔ
που σχετίζονται με τη χρηματοδότηση εταιρειών που θα προσλάβουν ανέργους χωρίς
οι ίδιες να χρειαστεί να καταβάλουν το παραμικρό εργοδοτικό κόστος.

Την Παρασκευή 29/03 μαζευτήκαμε αρκετοί συνάδελφοι για να αποφασίσουμε
συλλογικά τη στάση που θα κρατήσουμε απέναντι στην επίθεση της διοίκησης
και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουμε να αποτρέψουμε την επερχόμενη
μείωση. Ύστερα από διαδοχικές συναντήσεις, και αφού ενημερώσαμε και άλλους
συναδέλφους, αποφασίσαμε να κινητοποιηθούμε άμεσα τη Δευτέρα 01/04 το πρωί
μαζί με το Σύνδεσμο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ανωνύμων Εταιρειών και Γραφείων.

Για τη Δευτέρα 01/04 είχε προγραμματιστεί συνάντηση του σωματείου με τον
διεθυντή ανθρώπινου δυναμικού. Αποφασίσαμε να παραστούμε και εμείς σε αυτή
τη συνάντηση μιας και το θέμα της μείωσης μας αφορά όλους και δεν χρειάζεται
να συζητείται πίσω από κλειστές πόρτες και χωρίς την παρουσία μας. Στις 10 το
πρωί καλέσαμε όσους συναδέλφους εργάζονταν εκείνη τη στιγμή να αφήσουν τα
ακουστικά και να μας ακολουθήσουν στον πέμπτο όροφο όπου θα διεξαγόταν η
συνάντηση. Αρκετοί συνάδελφοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και ανεβήκαμε
στο προγραμματισμένο ραντεβού. Η μαζική συμμετοχή και η ανυποχώρητη στάση
μας έξω από τα γραφεία των υπευθύνων είχε σαν αποτέλεσμα να δεχτούν να είμαστε
όλοι παρόντες στη συνάντηση. Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα της δύναμης
που μπορούμε να έχουμε, όταν λειτουργούμε συλλογικά και αλληλέγγυα. Στη
συζήτηση που ακολούθησε ακούσαμε ξανά και ξανά τα ίδια επιχειρήματα περί «μη
βιωσιμότητας» της εταιρείας, τη «λύπη» των διευθυντών για τη μείωση και άλλους
παρόμοιου είδους παραλογισμούς. Η πιο σημαντική πληροφορία που αποκομίσαμε
από αυτή τη συνάντηση είναι ότι οι εργοδότες παραδέχτηκαν ξεκάθαρα πως δεν
εγγυώνται σε καμία περίπτωση ότι αυτές οι μειώσεις θα είναι και οι τελευταίες.

Αυτή η δυναμική μας παρέμβαση ενόχλησε αρκετά τους διευθύνοντες με
αποτέλεσμα, με το πέρας της συζήτησης και την αποχώρησή μας από τα γραφεία
τους, αρκετοί συνάδελφοι να δεχτούμε πιέσεις (τηλεφωνικές αλλά και εν ώρα
εργασίας) για να υπογράψουμε τη νέα σύμβαση. Αμέσως μετά το περιστατικό αυτό
και κατόπιν συνεννόησης με το σωματείο, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε 3ωρη
στάση εργασίας (12:00-15:00) και σε διεξαγωγή συνέλευσης την επόμενη κιόλας
μέρα. Ξαναμπήκαμε λοιπόν στην εταιρεία για να ενημερώσουμε τους συναδέλφους
των δύο πρώτων ορόφων σχετικά με αυτή την απόφαση. Κατά τη διάρκεια της
ενημέρωσης στον Κύκλο εμφανίστηκε φουριόζος ο διευθυντής ανθρώπινου
δυναμικού για να μας πει ότι… δεν δικαιούμαστε δια να ομιλούμε, μας απείλησε ότι
θα φωνάξει την αστυνομία ενώ δήλωνε ότι δεν είμαστε εργαζόμενοι της εταιρείας.

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι έχουμε κάθε δικαίωμα να ενημερώνουμε και
να μιλάμε με τους συναδέλφους μας. Καμία απειλή δεν πρόκειται να μας εμποδίσει
να πράττουμε τα αυτονόητα.

Την Τρίτη 02/04 η τρίωρη στάση εργασίας (12:00-15:00) ήταν πετυχημένη καθώς
πολλοί εργαζόμενοι άφησαν το πόστο εργασίας τους και κατέβηκαν στην είσοδο
της εταιρείας για να αποφασίσουμε συλλογικά το πως θα κλιμακώσουμε τον αγώνα
μας. Μαζί μας βρέθηκαν και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του κλαδικού
μας σωματείου αλλά και μέλη των Διοικητικών Συμβουλιών από τα σωματεία
της Wind και της Vodafone τα οποία εξέφρασαν την αλληλεγγύη και τη στήριξη στον
αγώνα μας. Παράλληλα, πραγματοποιήσαμε γενική συνέλευση για να δούμε πως θα
συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις μας.

Προφανώς και οι εξελίξεις στην ICAP δεν είναι ξεκομμένες από την κοινωνική
πραγματικότητα. Αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι και η νεολαία δέχονται μια άνευ
προηγούμενου επίθεση από την κυβέρνηση και τα αφεντικά σε ό,τι έχει κατακτηθεί
μέχρι τώρα με σκληρούς αγώνες (κατάργηση κλαδικών συμβάσεων, εξευτελιστικές
μειώσεις μισθών, αυθαίρετες απολύσεις χωρίς αποζημίωση, αναδιάρθρωση
ασφαλιστικού κ.ά.). Η μείωση του μισθού που μας προτείνει η εργοδοσία είναι το
τελευταίο λιθαράκι σε μία στίβα προβλημάτων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε
καθημερινά, όπως τα ελαστικά ωράρια, η μη έγκαιρη ενημέρωσή μας για το
πρόγραμμα, οι υποχρεωτικές άδειες, τα συσσωρευμένα ρεπό κ.ά.

Καλούμε λοιπόν τους συναδέλφους τηλεφωνητές που πληρώνονται ήδη με 270Ε
(καθαρά), αλλά και τους συναδέλφους που υπέγραψαν τη νέα σύμβαση, υπό το βάρος
της τρομοκρατίας που συνεπάγεται η απόλυση και η ανεργία, να σκεφτούν αν η
ανάπτυξη και η βιωσιμότητα της εταιρείας συνεπάγεται και τη δική μας επιβίωση.
Καλούμε επίσης τους συναδέλφους από τα υπόλοιπα τμήματα της εταιρείας να
στηρίξουν με κάθε τρόπο τις κινητοποιήσεις μας γιατί δεν εξασφαλίζεται ούτε για
αυτούς το παραμικρό. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η μείωση των μισθών δεν έχει τέλος,
παρά μόνο, αν εμείς αντισταθούμε συλλογικά και αλληλέγγυα.

Κλιμακώνουμε λοιπόν τον αγώνα μας ενάντια στην υπογράφη των νέων συμβάσεων
και διαμηνύουμε προς κάθε υπεύθυνο ότι:

ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΟΥ

ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ- ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ
ΟΣΕΣ ΕΧΟΥΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ
ΗΔΗ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ

Ξέρουμε πολύ καλά ότι στην ίδια θέση με εμάς βρίσκονται και χιλιάδες άλλοι
εργαζόμενοι και άνεργοι. Για αυτό το λόγο καλούμε σωματεία, συλλόγους, φορείς,
αλλά και τον κάθε εργαζόμενο και άνεργο ξεχωριστά να στηρίξουν έμπρακτα, να
εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα μας.

Συνέλευση Εργαζόμενων στην ICAP

επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ, ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ,

ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ, ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ

ΜΑΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ  ΚΕΙΜΕΝΟ

Η επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία

και το Κουρδιστάν καθώς και οι παρακάτω οργανώσεις και συνδικάτα

καταγγέλλουμε τη σύλληψη της αγωνίστριας πολιτικής πρόσφυγας Gonul

Yilmaz που έγινε την Πέμπτη το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας, με

μέθοδο που θύμιζε απαγωγή. Η αγωνίστρια βρίσκεται στην Ελλάδα εδώ και

15 χρόνια και έχει πάρει πολιτικό άσυλο. Με συνοπτικές διαδικασίες

μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και αποφασίστηκε η προφυλάκιση της

στον Κορυδαλλό. Κατόπιν μεταφέρθηκε στις  φυλακές Κορυδαλλού και

επειδή εδώ δεν υπάρχουν συγγενείς της, τα ρούχα και τα είδη πρώτης

ανάγκης που της πήγαν οι δικηγόροι της η διεύθυνση των φυλακών δεν

επέτρεψε να της τα δώσουν. Να τονιστεί ότι δεν έχει άλλα ρούχα πέρα

από αυτά που φορούσε την ημέρα που συνελήφθη.

Καταγγέλλουμε επίσης ότι μπροστά στην άρνηση της να υποστεί

εξευτελιστική σωματική έρευνα την έκλεισαν στην απομόνωση των φυλακών

της Θεσσαλονίκης. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται αγωνιστές της

ελευθερίας με αυτόν τον εξευτελιστικό τρόπο. Πρέπει να υπάρξει άμεση

παρέμβαση του Υπουργού Δικαιοσύνης για να προστατευθούν τα ανθρώπινα

δικαιώματα των πολιτικών προσφύγων και η αξιοπρέπεια τους.

Το τελευταίο διάστημα η ελληνική δικαιοσύνη και τα σώματα ασφαλείας

δείχνουν μια υπερβολική δραστηριότητα στο κυνήγι των πολιτικών

προσφύγων ειδικά από την Τουρκία, πράγμα που έχει ενταθεί μετά και την

επίσκεψη του κ. Σαμαρά στην Τουρκία.

Σύμφωνα με ειδήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας στα τουρκικά

μέσα ενημέρωσης, εάν δεν εκδοθούν τα άτομα που έχουν ζητηθεί από την

Τουρκία, ενδέχεται να σταματήσουν οι τουρκικές επενδύσεις στην Ελλάδα.

Δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτό το αίτημα έκδοσης στην Τουρκία των

πολιτικών προσφύγων  ως αντάλλαγμα για κάποιες επενδύσεις  που

πρόκειται να κάνουν στην Ελλάδα ορισμένα τουρκικά μονοπώλια. Ο

ελληνικός λαός δεν πρέπει να υποκύψει και πρέπει να αποκρούσει αυτές

τις ατιμίες και τις πιέσεις που ασκούνται στην Ελλάδα με αντάλλαγμα

τις επενδύσεις, λόγω της οικονομικής κρίσης.  Το αντίτιμο της κρίσης

επιδιώκουν να το πληρώσει ο λαός με πολιτικές που οδηγούν στη φτώχεια,

στις απολύσεις από τη δουλειά, στο σφίξιμο του ζωναριού. Η κρίση είναι

κρίση των μονοπωλίων, ο ελληνικός λαός δεν θα πληρώσει αυτό το

αντίτιμο. Αυτές οι διώξεις  των πολιτικών προσφύγων στοχεύουν

ταυτόχρονα και τον ελληνικό λαό. Κάθε επίθεση ενάντια στα δημοκρατικά

δικαιώματα και τις ελευθερίες είναι επίθεση προς όλους τους λαούς του

κόσμου, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.  Η μια πλευρά αυτών των διώξεων

είναι η Τουρκία, η Ελλάδα δεν πρέπει να συμμετάσχει.

Διαφαίνεται μια στενή συνεργασία των δυο κρατικών υπηρεσιών ασφάλειας,

που με συντονισμένες κινήσεις προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους

πολιτικούς πρόσφυγες, ενώ παράλληλα προωθούν διαδικασίες έκδοσης

πολιτικών προσφύγων, αποδεχόμενοι τις όποιες αστήρικτες αιτιάσεις

κατασκευάζει η Τουρκική αστυνομία. Πολλοί πολιτικοί πρόσφυγες

απευθύνονται στο Τμήμα Αλλοδαπών, η Interpol εκδίδει εναντίον τους,

ένταλμα σύλληψης. Τον τελευταίο μήνα συνελήφθησαν δυο στην Πάτρα, ένας

στη Θεσσαλονίκη και ένας στην Αθήνα, σύνολο τέσσερα άτομα, με ένταλμα

σύλληψης από την Interpol. Αυτό που πρέπει να αναδείξουμε είναι ότι τα

εντάλματα σύλληψης από την Interpol εκδίδονται λίγες μόνο  μέρες πριν

την ανανέωση ταυτότητας ή άλλων διαδικασιών για ζητήματα ασύλου. Για

αυτό το λόγο συλλαμβάνονται και φυλακίζονται.

Με τέτοιες κατηγορίες εκδίδονται συνέχεια εντάλματα σύλληψης για

Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες, με αποτέλεσμα να εκκρεμούν

αυτό το διάστημα αρκετές περιπτώσεις δικαστικών διαδικασιών με

απειλούμενες εκδόσεις στην Τουρκία. Τονίζουμε ότι είναι αδιανόητο να

μπαίνουν σε τέτοια ταλαιπωρία άνθρωποι που έχουν υποστεί απάνθρωπα

βασανιστήρια στις Τούρκικες φυλακές και συγχρόνως να είναι

υποχρεωμένοι να υφίστανται τεράστια οικονομική αφαίμαξη καθώς όλες

αυτές οι διαδικασίες είναι σημαντικά υψηλού κόστους.

Υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα η χώρα μας μέτραγε χιλιάδες πολιτικούς

πρόσφυγες κατά τη διάρκεια της Χούντας και είναι νωπές οι μνήμες μας.

Δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε μια τέτοια αντιμετώπιση των

πολιτικών προσφύγων, που υποτίθεται ότι προστατεύονται από διεθνείς

συμβάσεις που με υποκρισία διακηρύσσει η Ελληνική Κυβέρνηση.

Ζητάμε την άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών προσφύγων που

κρατούνται, τη λήξη των διώξεων τους και την άρνηση να γίνουμε

εντολοδόχοι της Τουρκικής Κυβέρνησης στην κατεύθυνση των απελάσεων και

των εκδόσεων. Να απελευθερωθεί άμεσα η Gonul Yilmaz. Ζητάμε από τους

δημοκρατικούς φορείς, πολιτικά κόμματα, συνδικάτα, σωματεία,

οργανώσεις και την  προοδευτική κοινή γνώμη να σταθούν αλληλέγγυοι με

έκδοση ψηφισμάτων διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης, καθώς κα με τη συλλογή

υπογραφών συμπαράστασης στους πολιτικούς πρόσφυγες που διώκονται.

Το επίδομα γάμου κόβεται στις 15/5, λέει η ΓΣΕΕ όλο σιγουριά !!

Από το εργασιακό δελτίο, η φωτογραφία δική μας.

Οι απίθανοι, αυτά τα κοπρόσκυλα της ΓΣΕΕ και μάλιστα με νωπή εντολή μετά το πρόσφατο συνέδριο, έρχονται να διορθώσουν την είδηση που παίζεται εδώ και μιά βδομάδα από τα ΜΜΕ για το κόψιμο του επιδόματος γάμου.

Η ΓΣΕΕ μετά την είδηση που αναμεταδόθηκε σχετικά με την υποτιθέμενη λήξη στις 31/3/2013 της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας διευκρινίζει με εγκύκλιο της Νομικής της Υπηρεσίας ότι η ΕΓΣΣΕ, που έληξε αναγκαστικά στις 14/2/2013, σύμφωνα με την ΠΥΣ 6/2012, διανύει ήδη το στάδιο της τρίμηνης παράτασης της και κατά συνέπεια το προβλεπόμενο από αυτήν επίδομα γάμου καθώς και οι υπόλοιποι κανονιστικοί όροι ισχύουν τουλάχιστον έως τις 15/5/2013.

Προειδοποιούμε τους εργοδότες να μην αποτολμήσουν την περικοπή του επιδόματος γάμου και την περαιτέρω μείωση μέσω του επιδόματος γάμου των αποδοχών των εργαζόμενων γιατί θα πυροδοτήσουν ανεξέλεγκτες αντιδράσεις.

Ταυτόχρονα η Συνομοσπονδία κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες και πιέζει στην κατεύθυνση υπογραφής νέας ΕΓΣΣΕ η οποία θα προβλέπει την απρόσκοπτη συνέχιση καταβολής του επιδόματος γάμου και της εκπλήρωσης του συνόλου των ειδικών κανονιστικών όρων και μετά τη λήξη της τρίμηνης παράτασης.

Είναι αυτονόητο ότι η Συνομοσπονδία συνεχίζει και τον δικαστικό αγώνα για την ακύρωση της ΠΥΣ 6/2012. Ήδη, εκκρεμεί η έκδοση της απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας στο οποίο έχει προσφύγει η ΓΣΕΕ προσβάλλοντας τον προφανή αντισυνταγματικό της χαρακτήρα.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Δηλαδή, αν κανένας εργοδότης το κόψει τώρα θα “πυροδοτήσει  ανεξέλεγκτες αντιδράσεις”, απορούμε ποιές άραγε?

Θα κηρύξει η ΓΣΕΕ καμιά απεργία-ντουφεκιά για επίδομα γάμου που κόβεται 1,5 μήνα νωρίτερα????

Θα κάνει καμιά άλλη διαμαρτυρία???

Δηλαδή,  δεν έκανε τίποτα για όλο το μισθό που μειώθηκε δραματικά και έχει ευθύνη, αλλά θα αντιδράσει για το 10%, που αντιστοιχεί στο επίδομα?

«ΓΙΑ ΕΛΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ… ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ;»

από τον βιβλιοφρικάριο

  Δεν είναι τυχαίο που κάθε αφεντικό, ελάχιστα πριν ανακοινώσει την απόλυση ή μειώσεις μισθών αναφέρεται στη μείωση των κερδών της εταιρείας λέγοντας «ελάτε στη θέση μου…». Με απλά λόγια θεωρεί πως αν ήμασταν στη θέση του θα κάναμε ακριβώς ότι κάνει. Οι κοινωνιολόγοι ονομάζουν αυτή την αλλαγή θέσης «εναλλαγή προοπτικής» και την πεποίθηση πως κάποιος άλλος θα έκανε το ίδιο αν βρισκόταν στη θέση μας «αμοιβαία προοπτική». Αυτή η διαδικασία εναλλαγής και αμοιβαίας προοπτικής είναι πολύ σημαντική για την συνοχή μιας μικρής ή μεγάλης ομάδας, καθώς αυξάνει τις πιθανότητες κατανόησης και ενισχύει την αίσθηση ότι υπάρχουν πραγματικοί δεσμοί μεταξύ των συμμετεχόντων ή των συναποτελούντων. Όταν λοιπόν μας είναι ευκολότερο να υιοθετήσουμε την οπτική των αφεντικών από το να μπούμε στη θέση των μεταναστών, των ανέργων, των απλήρωτων και κακοπληρωμένων εργατών κάθε κλάδου, κάτι δεν πάει καλά. Δυστυχώς οι εργοδότες έχουν διαβάσει τα σημάδια και καταλαβαίνουν πως τα ταξικά μας αντανακλαστικά δεν είναι αυτά που θα έπρεπε. Προσπαθώντας να βρεθούμε στη θέση των αφεντικών μας, έχουμε ήδη χάσει. Σε ένα περιβάλλον όπου η εργασία οργανώνεται για να εξυπηρετεί το κέρδος και ειδικά όταν (με δική μας ευθύνη) τα «διευθυντικά δικαιώματα» απενοχοποιούνται, μέσω αυτής της στρεβλής αμοιβαίας προοπτικής με τα αφεντικά μας, εμείς απλά περισσεύουμε και δεν μπορεί να γίνει κάτι. Κι όμως μπορούμε και να τους διαολοστείλουμε, αν όχι με ακραιφνώς ταξικό κατευόδιο, τουλάχιστον γιατί μας δουλεύουν. Μπορούμε τουλάχιστον να αναρωτηθούμε που πήγαν τα λεφτά.

 Τα αφεντικά στον  κλάδο μας, που καθόλου δεν διαφέρουν από κάθε άλλο έμπορο – ιδιοκτήτη επιχείρησης, έχουν ακριβώς το ίδιο ρεπερτόριο στο πρόγραμμα μειώσεις/απολύσεις: «η ύφεση έχει ρίξει απίστευτα την κατανάλωση και κάτι πρέπει να κάνουμε για να τα βγάλουμε πέρα». Ιδίως μάλιστα οι «μεγάλοι εκδοτικοί» αποτελούν και τους περισσότερο κλαψιάρηδες. Άραγε πιστεύουν πως ξεχάσαμε το πρόγραμμα culture για την επιδότηση των μεταφράσεων από κοινοτικούς πόρους (στο πλαίσιο της ενίσχυσης του πολιτισμού);  Ή μήπως νομίζουν πως δεν ξέρουμε ότι οι μεταφραστές υπέγραφαν για το αναγραφόμενο ποσό, αλλά έπαιρναν πολύ λιγότερα και μόνο μετά από επίπονες διεκδικήσεις και συμβιβασμούς; Να μιλήσουμε μήπως για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας ανάλογα με την έκδοση νέων τίτλων μέσω κονδυλίων του υπουργείου πολιτισμού ή για τη χρήση της αυξημένης παραγωγής ως αποδεικτικού ευρωστίας για τραπεζικούς δανεισμούς  και τις μανατζερίστικες ηλιθιότητες των επιθετικών πολιτικών πωλήσεων; Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι μεγάλο μέρος της παραγωγής βιβλίων επιτελούνταν σε εργασιακούς παραδείσους του εξωτερικού και πωλούνταν εδώ σε εξαιρετικά αναντίστοιχα υψηλές τιμές. Με άλλα λόγια τα μάζευαν από παντού.

Την ίδια εποχή (τα περίφημα «καλά χρόνια») με το ζόρι παίρναμε το μισθό που όριζε η κλαδική σύμβαση, ήμασταν ακριβώς όσοι χρειαζόταν για να λειτουργούν τα μαγαζιά τους και ακόμα λιγότεροι από ότι απαιτούσε συνολικά η δουλειά, αν βάλουμε μέσα και τις αποθήκες και τις απαιτήσεις διανομής. Παρόλα αυτά το ζήτημα είναι πως είμαστε πρόθυμοι να μπούμε στη θέση τους και δικαιολογήσουμε, ως ένα βαθμό έστω, τις επιλογές τους, αφού το μαγαζί «δεν βγαίνει». Και δυστυχώς το γνωρίζουν. Ή έστω έχουν κάθε λόγο να υποθέτουν πως η συνείδησή μας έχει διαβρωθεί αρκετά, ώστε να μας είναι ευκολότερο να  δούμε την κατάσταση από την σκοπιά τους, αποδεχόμενοι εξαρχής όλα τα αυτονόητα της «θέσης» τους. Ότι δεν θα μας περάσει από το μυαλό να αξιώσουμε τα εξοχικά τους, τα αυτοκίνητα και τα σκάφη τους, τις μετοχές τους και τις αποταμιεύσεις τους. Την κρίσιμη στιγμή έχουν λόγους να πιστεύουν πως δεν θα σκεφτούμε ότι εμείς (και πολλοί άλλοι όπως εμείς ανά τον κόσμο) παράγουμε τον πλούτο τους, παραλαμβάνοντας, φορτώνοντας, ξεφορτώνοντας, μεταφέροντας και πουλώντας τα εμπορεύματα τους. Πως θα τους αντιμετωπίσουμε ως προσφέροντες εργασία από την καλή τους την καρδιά, μόνο που δυστυχώς δεν τους παίρνει άλλο…

Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση  για όσους εργάζονται ακόμα σε μικρά μαγαζιά. Σε αυτό το μέγεθος των επιχειρήσεων, έως 5 εργαζόμενων κατά μέσο όρο, διαμορφώνεται ένα έδαφος που επιτρέπει την καλλιέργεια «οικογενειακών σχέσεων». Κυρίως αυτό οφείλεται στην εξαρχής αμβλυμμένη έως ανύπαρκτη εργατική συνείδηση, που ήταν και το μεγάλο κέρδος κράτους και κεφαλαίου (διεθνώς) μέσω των πολιτικών ενσωμάτωσης της τάξης μας στη σφαίρα της κατανάλωσης και εκμαίευσης συναινέσεων στηρίζοντας (κάπως) τη σταθερή εργασία. Αυτές οι «οικογενειακές σχέσεις» τροφοδοτούνται από όλα τα αυτονόητα της καπιταλιστικής οικονομίας (ιδιοκτησία, προτεραιότητα του κέρδους των αφεντικών κτλ.), τα οποία επικυρώνονται ασυνείδητα μέσω της απόλυτης σύνδεσης των συμφερόντων των εργαζομένων με τα συμφέροντα της επιχείρησης. Το νόημα που εξάγεται και εμπεδώνεται από τους εργαζόμενους σε τέτοια περιβάλλοντα είναι πως οι ταξικές συγκρούσεις ανήκουν στο παρελθόν, υπάρχουν μόνο ορισμένα ζητήματα μισθού και χρόνου εργασίας τα οποία όμως αφορούν τις μεγάλες επιχειρήσεις. Παρά τις πιέσεις που δέχονται από τις εκάστοτε διαδρομές που ακολουθεί η καπιταλιστική οικονομία η συνεισφορά των μικρών μαγαζιών στην πολυδιάσπαση της εργατικής τάξης και στην αδυναμία των εργαζομένων τους να αναζητήσουν συμμαχίες με ταξικό πρόσημο είναι καθοριστική. Δεν είναι τυχαίο ότι ελάχιστοι εργαζόμενοι σε μικρά – συνοικιακά καταστήματα είναι εγγεγραμμένοι σε αντίστοιχα κλαδικά σωματεία και ακόμα λιγότεροι συμμετέχουν ακόμα και στις γενικές απεργίες.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η έλλειψη σταθερού ταξικού προσανατολισμού, είναι μοιραία. Όταν έρχεται η στιγμή της ανακοίνωσης μισθολογικών μειώσεων, εκ περιτροπής εργασίας ή/και απολύσεων, οι εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να κατανοήσουν τις δυσκολίες του αφεντικού. Είναι παραπάνω από πρόθυμοι «να μπούνε στη θέση του» και να παραδεχτούν ότι το ίδιο θα έκαναν. Η σκέψη μιας αντίδρασης αυτοστραγκαλίζεται. Ακόμα χειρότερα πολλοί δεν θέλουν να προκαλέσουν επιπλέον επιβάρυνση στο μαγαζί. Τα προβλήματα που δημιούργησε (και εξακολουθεί) η καπιταλιστική αναδιάρθρωση στα μικρά αφεντικά τα φορτωθήκαμε σχεδόν εθελοντικά, σκεπτόμενοι μάλιστα τι μπορούν οι εργοδότες να προσφέρουν και όχι τι χρειαζόμαστε. Στα συνοικιακά βιβλιοχαρτοπωλεία και στα αντίστοιχα μικρά του κέντρου πέρασαν όλες οι ρυθμίσεις με τους εργαζόμενους να συμφωνούν με τα αφεντικά τους που καταριούνται τις κυβερνήσεις γιατί ψηφίζουν μειώσεις μισθών (των εργαζομένων σε άλλες επιχειρήσεις). Προφανώς λοιπόν τα μικρά μαγαζιά υπήρξαν εν τέλει το όχημα για την εφαρμογή και την εμπέδωση της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και μάλιστα με το «ανάθεμα» να πέφτει εξολοκλήρου στην εκάστοτε κυβέρνηση και στους ξένους δυνάστες. Εδώ και καιρό τα αφεντικά (όχι μόνο του κλάδου μας) έχουν αντιληφθεί τη δυσκολία μας όχι μόνο να λάβουμε μια ξεκάθαρη θέση στον πόλεμο που διεξάγεται εναντίον της τάξης μας, αλλά ακόμα και στο να μετατοπιστούμε σε μια θέση από όπου τουλάχιστον αυτός ο πόλεμος θα μας είναι ορατός. Και ίσως είναι αυτό ακριβώς που θα πρέπει να αρχίσουμε να αλλάζουμε. Δεν θα είναι εύκολο και σίγουρα πολλοί θα επικαλεστούν την «κοινή λογική», αλλά τι λογικό υπάρχει σε ενάμιση εκατομμύριο ανέργους, άλλους τόσους κακοπληρωμένους και απλήρωτους και αφεντικά με καβάτζες;

Μάχες

Κράτη, έθνη, μίση και στρατοί. Μιαν ατέλειωτη παρέλαση φτώχειας. Ένα ξέφρενο μίσος για τον άλλον, που είναι κι αυτός στημένος σε μιαν ουρά, υπερήφανος για την πατρίδα του, τη σημαία του και το κωλοχανείο που ζει. Πολλοί νέοι ονειρεύονται να γίνουν καταδρομείς και φουσκώνουν σαν παγώνια όταν φοράνε στολή. Υπακούουν σε παράλογες και γελοίες διαταγές ανωτέρων ηλιθίων που διάβηκαν σαν κι αυτούς το Ρουβίκωνα της ιεραρχίας και του καθήκοντος. Οι άνθρωποι που προετοιμάζονται για τις μελλοντικές μάχες δεν θα μάθουν ποτέ τους μηχανισμούς που προκαλούν τις μάχες. Θα είναι αιωνίως τα πρόβατα που οδηγούνται στη σφαγή απ’ τους σοφούς ποιμενάρχες. Αυτούς που διδάσκουν το ευαγγέλιο στις τρυφερές ηλικίες μιλώντας για υπακοή και ταπείνωση. Αυτούς που εκπαιδεύουν τους μάνατζερ επιχειρήσεων για να αγοράζουν και να πουλάνε το εμπόρευμα αλλά και το ιδεολόγημα του εμπορεύματος. Μιαν ατέλειωτη ακολουθία υπηκόων προορισμένων να διαιωνίσουν την κυριαρχία. Μιαν αδιάκοπη διαδικασία ανακατέματος και μαγαρίσματος. Μια διαδικασία ξεδιάντροπης επιβολής τους κακού. Ενός κακού που μαγειρεύεται μεγαλειωδώς στις εκκλησίες, στις ακαδημίες και στις μη κυβερνητικές επάλξεις οργανώσεων που με τρόπο ισοπεδωτικό έχουν επιβάλει το χρήμα στο κέντρο όλων των ζωτικών συμφερόντων. Ένας σοφός διασκελισμός του συστήματος μετέτρεψε τον κακομοίρη σε επιχειρηματία και τον δούλο των καταγωγίων της κατώτερης τάξης σε χαζοχαρούμενο μαλάκα που κάνει όνειρα για ανάπτυξη. Ένας κόσμος απόλυτης γελοιότητας και ξεβρακώματος προσαρτημένος στο άρμα της κοινωνίας του θεάματος, ευτελίζοντας την κατεξοχήν ανθρώπινη χρήση της νόησης, την πρόβλεψη και την αντίδραση απέναντι στον άμεσο κίνδυνο. Ζώντας σαν τους κατοίκους πολιορκημένης πόλης που τους σώνονται τα τρόφιμα και τα πυρομαχικά χωρίς να έχουν πια από τίποτε να πιαστούν εκτός απ’ τ’ αρχίδια του κεφαλαιοκράτη που θα κάνει επενδύσεις και θα τους πετάξει ένα ξεροκόμματο για να ξεγελάσουν την πείνα τους και να περάσουν για λίγο καλά με τα κάθε λογής όπια. Κλινάμαξες που οδηγούν στην άβυσσο της εκμετάλλευσης ξεκινούν από δω την ώρα της θείας λειτουργίας και την ώρα της πρωινής προσευχής και την ώρα της πρωινής αναφοράς και την ώρα που ανοίγουν οι πόρτες των συσσιτίων και την ώρα που ο στερημένος παζαρεύει λίγη ηδονή και την ώρα που οι εργάτες φτιάχνουν όπλα νόμιμα για νόμιμους και ένδοξους σκοτωμούς.

Πηγή: http://dromos.wordpress.com/