Η ζωή του εργάτη, το πιο φθηνό πράγμα σε Ελλάδα και Τουρκία

Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα, ο ιδιοκτήτης της Ελληνικής Χαλυβουργίας Μάνεσης, μαζί με τα καλοπληρωμένα γραβατοφορεμένα στελέχη επιστρατεύουν απεργοσπάστες, ώστε με την στήριξη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και των καθεστωτικών ΜΜΕ στυλ ΣΚΑΙ, αλλά και με την συνεργεία της «ανεξάρτητης» αστικής δικαιοσύνης που έβγαλε εντάλματα σύλληψης εναντίον ολόκληρου του Δ.Σ. του εργατικού σωματείου, εκστρατεύουν μαζί με τα ΜΑΤ για να σπάσουν την ηρωική απεργία που κρατά σχεδόν 200 μέρες. Αποδεικνύοντας ότι πίσω από τα ψευτοδιλήμματα «ευρώ ή δραχμή» που σπέρνουν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Μπακογιάννη-Μάνος, ΔΝΤ και Ε.Ε., δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και φερέφωνα των Ελλήνων και ξένων τοκογλύφων, κρύβεται ένας άγριος ταξικός πόλεμος που καθημερινά γίνεται πιο βίαιος. Στόχος τους η επιβολή των Μνημονίων και της Δανειακής Σύμβασης, της άγριας αντεργατικής πολιτικής που μας βυθίζει σε μισθούς και συντάξεις των 300 ευρώ, στην ανεργία, τη φτώχεια και απόγνωση, αλλά μεγιστοποιεί τα ποσοστά των κερδών των αφεντικών και εκτοξεύει τις εξαγωγές τους.

Την ίδια στιγμή, ο Τούρκος πρωθυπουργός δηλώνει: «Η χώρα μας δεν θα γίνει σαν την Ελλάδα. Η δημοσιονομική πειθαρχία θα συνεχιστεί»! Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα «ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δείχνει ως παράδειγμα προς αποφυγή την κατάσταση της οικονομίας της χώρας μας και τονίζει πως η κυβέρνηση της γειτονικής πρέπει να είναι προσεκτική σε κάθε της κίνηση, για να μην γίνει Ελλάδα!! «Πρέπει να κοιτάμε στο σύνολο της οικονομίας της χώρας μας, αν κάνουμε λάθη η κατάσταση της οικονομίας μας θα γίνει όπως την Ελλάδα ή την Ισπανία. Δεν θα αφήσουμε την Τουρκία να βρεθεί στη θέση αυτή. Η δημοσιονομική πειθαρχία θα εφαρμόζεται κανονικά» δήλωσε ο τούρκος πρωθυπουργός».

Η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα στην περιοχή που η αστική της τάξη κάλεσε το ΔΝΤ «για να την σώσει», πραγματοποιώντας επαναλαμβανόμενα στρατιωτικά πραξικοπήματα για να εξολοθρεύσει το εργατικό και αριστερό κίνημα, ώστε να επιβάλλει τον εργασιακό μεσαίωνα. Οι δείκτες ανάπτυξης μπορεί να ανέβηκαν, αλλά τα εργασιακά δικαιώματα γκρεμίστηκαν και στο πάτο της κοινωνικής αβύσσου θα παραμείνουν. Το προβαλλόμενο «οικονομικό θαύμα» είναι πραγματικά βουτηγμένο στο αίμα του κόσμου της εργασίας.

Ενδεικτικός ο τίτλος του άρθρου της εφημερίδας Μπιργκιούν (15-5-2012) «Η ΦΤΗΝΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ-Κατολίσθηση κατά την κατασκευή υδροηλεκτρικού σταθμού (HES) : Έχασαν την ζωή τους 4 εργάτες».

Η περιγραφή είναι συγκλονιστική: «Σήμερα στην πόλη Ντερελί της Τραπεζούντας 4 εργάτες σκοτώθηκαν και ένας τραυματίστηκε, από κατολίσθηση που συνέβη κατά την κατασκευή ΗΕS. Καταπλακώθηκαν από το χώμα οι εργάτες Μουσταφά Γιγίτ, Κενάν Οζντεμίρ, Κερέμ Ερντέμ και Ερέν Ερντέμ, ενώ διασώθηκε μόνο με τραύματα ο Ζαφέρ Κιρλάκ. Η κατολίσθηση συνέβη στο χωριό Κιζιλτάς, κατά την κατασκευή του HES από μια ιδιωτική εταιρία. Την ώρα της κατολίσθησης έμειναν κάτω από τα χώματα 6 άτομα, εκ των οποίων πέθαναν οι 4. Η σχετική έρευνα συνεχίζεται. Τον Φλεβάρη κατά την κατασκευή φράγματος στο Κοζάν του νομού Αδάνων, έσκασαν καπάκια και από τους 10 εργάτες βρέθηκαν μόνο τα πτώματα των δύο»!

Για τους Έλληνες και Τούρκους εργάτες αυτός είναι ο πραγματικός πόλεμος, ο ταξικός. Ένας πόλεμος, που στα καθημερινά «θερμά του επεισόδια» μετρά νεκρούς και κομματιασμένους εργάτες.

Ανάγκη λοιπόν για ταξική και όχι εθνική ενότητα. Πρέπει τώρα να οικοδομήσουμε ένα πραγματικό εργατικό διεθνιστικό εργατικό κίνημα που θα παλέψει και στις δύο ακτές του Αιγαίου για την Ανατροπή των αστικών κυβερνήσεων της ακραίας αντεργατικής πολιτικής, του στυγνού κρατικού αυταρχισμού και της πολεμοκαπηλείας.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ